Unus Pro Omnibus. Ο Sylvain Beraud και οι Λατίνοι της Κύπρου.

87 UNUS PRO OMNIBUS Τα πιστόλια είναι του παππού μου. Τα είχαν μαζί τους, τόσο οι ίδιοι όσο και οι φρουροί τους, οι γενίτσαροι. Και βέβαια δεν ήταν διακοσμητικά, οι καιροί ήταν πολύ διαφορετικοί και έπρεπε ο καθένας να είναι σε θέση να αμύνεται. Είναι απίστευτο πως ακόμα οπλίζουν και κρούουν όταν πατήσεις τη σκανδάλη. Δεν τα γέμισα ποτέ αλλά είμαι βέβαιος πως μπορούν και να εκπυρσοκροτήσουν ακόμη. Το κεντητό ύφασμα στον τοίχο είναι και αυτό από την θεία Πεππού, από το σπίτι στη Λάρνακα. Είναι ολομέταξο και είναι κεντημένο με μεταλλικές κλωστές, κάποιες είναι επάργυρες. Στο κέντρο φέρει την προσωπική υπογραφή του Σουλτάνου, την τουρά, ενώ περιμετρικά είναι κεντημένες ευχές και φράσεις από το κοράνι. Είναι του 19ου αιώνα και το είχε η θεία στο τοίχο. Όχι για θρησκευτικούς λόγους βέβαια, ήταν φανατική καθολική. Ήταν ένα ωραίο διακοσμητικό στοιχείο.

RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0