79 UNUS PRO OMNIBUS Αν με ρωτάτε πως νιώθω, Κύπριος, Αιγύπτιος ή Γάλλος, θα έλεγα πως ανήκω στον ευρύτερο ελληνισμό πάντα. Αν και δεν γεννήθηκα εδώ, αλλά στην Αλεξάνδρεια, ο ελληνισμός με περιτριγύριζε από παντού, στη γειτονιά μου ήταν μόνο Έλληνες. Ένας ελληνισμός που δεν συνδέεται τόσο με την Ελλάδα αλλά με το ελληνικό πνεύμα και τον ελληνικό πολιτισμό που υπήρχε σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Συχνά γεννιεται το ερώτημα, τι είναι οι Λατίνοι στον χώρο και τον χρόνο; Θεωρώ πως είναι το σύνολο των ανθρώπων που πιστεύουν στο ρωμαιοκαθολικό χριστιανικό δόγμα. Ήταν πολλές οι καταγωγές των Λατίνων, Ιταλοί, Γάλλοι, Δαλματοί ακόμα και Μαλτέζοι. Οι περισσότεροι Μαλτέζοι ήρθαν με τους Άγγλους, τους εμπιστεύονταν πολύ και τους έφεραν μαζί τους για να καλύψουν τα σημαντικά πόστα. Βέβαια, άλλο η παρουσία των Λατίνων στην Κύπρο και άλλο η θρησκευτική ομάδα των Λατίνων σήμερα. Οι Λατίνοι, όπως είπαμε, ήταν εδώ από τον Μεσαίωνα, ήταν τα μέλη της άρχουσας τάξης, τα μεγάλα μοναστήρια και τα τάγματα των μοναχών. Όλα αυτά σταδιακά έφθιναν μέχρι και την οθωμανική κατάκτηση του νησιού. Δεν έφυγαν όλοι τότε, κάποιοι παρέμειναν, τόσο λαϊκοί όσο και κληρικοί. Εγώ νομίζω οι Φραγκισκανοί της Λάρνακας παρέμειναν στο μοναστήρι τους. Γύρω από όσους έμειναν στο νησί και με την ενισχυμένη παρουσία των ευρωπαϊκών προξενείων, η κοινότητα εξελίχθηκε και μεταλλάχθηκε πολλές φορές μέσα στους αιώνες και εξελίσσεται ακόμη. Κάποτε ήταν πολλά τα στοιχεία που διαφοροποιούσαν τους Λατίνους, η κουλτούρα, οι γλώσσες, η παιδεία. Με τον καιρό αφομοιώθηκαν με την κυπριακή κοινωνία και σήμερα η θρησκεία είναι το μόνο που τους ενώνει και τους διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους. Αυτή είναι η αναμνηστική φωτογραφία που έχω από την πρώτη μου κοινωνία στην εκκλησία. Για εμάς, τους καθολικούς, η τέλεση της πρώτης κοινωνίας είναι πολύ σημαντικό γεγονός. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς μαθημάτων κατήχησης που κάνουμε ομαδικά όλα τα παιδιά της ίδιας ηλικίας. Μέχρι και το 1910 η πρώτη κοινωνία γινόταν στα παιδιά που ολοκληρώνουν τα μαθήματα κατήχησης, σε ηλικία 12 με 14 χρόνων. Κάτω από την ποιμενική ράβδο του πάπα Πίου του 10ου με το διάταγμα Quam singulari, τα παιδιά θα μπορούσαν να κοινωνήσουν στα μέσα της πορείας της κατήχησής τους, σε ηλικία εφτά χρονών. Για το παιδί είναι πάρα πολύ σημαντική γιορτή, είναι σαν μια πολύ σημαντική ημέρα-σταθμός στην ζωή του. Λαμβάνει πολλά δώρα και ντύνεται με ωραία λευκά ρούχα. Είναι το κέντρο της θρησκευτικής και της οικογενειακής γιορτής.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0