Στο Σταυροβούνι ανεβαίναμε συχνά, παίρναμε σαρδέλες σε κουτιά στους μοναχούς και κατέβαινε ο ηγούμενος κάτω να τα παραλάβει γιατί η γιαγιά δεν μπορούσε να ανεβεί στο άβατο. Αυτός μας έφερνε φρέσκα αβγά “για το μωρό”, εμένα δηλαδή. Σε αυτές τις εκδρομές με τη γιαγιά Ευγενία πηγαίναμε με τον θείο Jules και τη μαμά μου. Ο πατέρας μου έμενε από φόβο με τη θεία του την Πεππού στη Λάρνακα για να γλυτώσει από τη μουρμούρα της. Βέβαια αυτή έτσι κι αλλιώς γκρίνιαζε… Όπως ανέφερα προηγουμένως, στον πατέρα μου δεν άρεσε η δουλειά στον Αμίαντο και υπέβαλε την παραίτησή του. Η θεία Πεππού ήταν θυμωμένη μαζί του και από φόβο μην φύγει στο εξωτερικό, του βρήκε δουλειά στη Λάρνακα, στη Marconi Radio Telegraph Company/Eastern Telegraph Company. Εκεί δούλευε με τον Nino Mantovani τον πατέρα του Benito και παππού της Antonella, της Αντιπροσώπου της Θρησκευτικής Ομάδας των Λατίνων στη Βουλή. Εκεί ήταν διευθυντής ο Guarnera, Μαλτέζος, έμπιστος των Άγγλων αφού από το γραφείο αυτό έφευγαν πολλές εμπιστευτικές πληροφορίες. Τον ήξερε η θεία Πεππού και τον παρακάλεσε να προσλάβει τον πατέρα μου. Εκεί, μαζί με τον Νίνο δούλευε και ο Maurice αλλά μετά από λίγο χρονικό διάστημα οι δύο φίλοι του πατέρα μου άφησαν τη δουλειά. Αυτός άντεξε ακόμη λίγο γιατί φοβόταν τη θεία του αλλά επειδή δεν του άρεσε καθόλου υπέβαλε και αυτός την παραίτησή του. Αποφάσισε να πάει πίσω στην Αλεξάνδρεια και ο γέρος πλέον φίλος του παππού μου, ο αντιπρόσωπος της Μessageries Μaritimes, ο Ελβετός Βonmarie τον βοήθησε να βρει δουλειά στη γαλλική εταιρεία ηλεκτροδότησης της Αιγύπτου. «Είσαι Γάλλος υπήκοος που μιλά τις γλώσσες της περιοχής, θα σε πάρουν αμέσως», του είπε ο Ελβετός. Έτσι κι έγινε. Προσλήφθηκε ως επιστάτης, είχε μια μοτοσικλέτα και επέβλεπε τα έργα στην πόλη. Μετέπειτα τον τοποθέτησαν στο λογιστήριο της εταιρείας. Περνούσε καλά αλλά ήταν μόνος. Ο Βonmarie μεσολάβησε πάλι και του γνώρισε την κόρη τού συνταγματάρχη Florio, που οι Αιγύπτιοι φώναζαν Florio Μπέι. Έτσι γνώρισε τη μητέρα μου που ήταν πολύ όμορφη.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0