Εθνική Φρουρά και Ιστορία

61 Η Συναισθηματική και Συμπεριφορική Έκφραση της ΔΕΠΥ πληροφορίες είναι σημαντικές, απλώς δυσκολεύονται να εστιάσουν την Προσοχή τους σε αυτές για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μεγαλώνοντας, τα παιδιά με ΔΕΠΥ μαθαίνουν να αντιστέκονται ως ένα βαθμό σε ελκυστικές πηγές, αν και δεν έχει βρεθεί, μέχρι στιγμής, ποιοι μηχανισμοί συντελούν στο να συμβαίνει αυτό. Υπερκινητικότητα Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της Υπερκινητικότητας αποτελούν η αυξημένη κινητική δραστηριότητα και η ομιλία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ κινούν τα χέρια και τα πόδια τους νευρικά, στριφογυρνούν στη θέση τους ή σηκώνονται στην τάξη, χωρίς να πάρουν άδεια. Είναι ανήσυχα και η κίνησή τους είναι βιαστική και αδέξια. Ακόμη, τα αποτελέσματα σχετικών μελετών έδειξαν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ κινούνται έως και οκτώ φορές περισσότερο από τα παιδιά της ομάδας ελέγχου. Επιπλέον, μιλούν πολύ, συχνά μουρμουρίζουν ή κάνουν περίεργους θορύβους. Ηρεμούν μόνο μετά από έντονη πίεση των άλλων ή όταν εξαντλούνται σωματικά. Ελλειμματική ικανότητα αναστολής των αυθόρμητων αντιδράσεων -Παρορμητικότητα Η Παρορμητικότητα χαρακτηρίζεται από χαμηλό αυτοέλεγχο και απαιτήσεις για άμεση ικανοποίηση των αναγκών. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν σκέφτονται εκ των προτέρων τις συνέπειες των πράξεών τους και απαντούν σε ερωτήσεις προτού αυτές ολοκληρωθούν. Αδυνατούν να περιμένουν τη σειρά τους σε ένα παιχνίδι ή μέχρι την έναρξη μίας δραστηριότητας. Συνήθως, αρχίζουν νωρίτερα την ασχολία που θα έπρεπε να αναβάλλουν ή ζητούν απαιτητικά να γίνει εκείνη τη στιγμή. Η συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠΥ βιώνεται από τους άλλους ως αγενής ή εγωκεντρική, προκαλώντας, έτσι, πολλά προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους αλλά και με τους ενήλικες. Η έκταση και ο βαθμός σοβαρότητας των συμπτωμάτων ποικίλλουν από παιδί σε παιδί και διαφοροποιείται σημαντικά ανάλογα με την ηλικία και το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί κυρίως από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς η πρωτογενής φύση των δυσκολιών των παιδιών με ΔΕΠΥ, γιατί συχνά παρερμηνεύουν τις συμπεριφορές αυτές ως σκόπιμες και τις αποδίδουν σε έλλειψη σωστής αγωγής ή σε κακό χαρακτήρα και αντιδρούν πολλές φορές τιμωρώντας το παιδί ή απορρίπτοντάς το, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος αρνητικών αλληλεπιδράσεων, που επιδρούν αρνητικά στην έκβαση της διαταραχής.