Εθνική Φρουρά και Ιστορία

57 Η Συναισθηματική και Συμπεριφορική Έκφραση της ΔΕΠΥ Η Συναισθηματική και η Συμπεριφορική Έκφραση της ΔΕΠΥ Καλλισθένης Παντελίδου Βορκά, Ψυχιάτρου Παιδιών και Εφήβων, Συστημικής Ψυχοθεραπεύτριας Κατά τη διάρκεια της ζωής της οικογένειας υπάρχουν στιγμές εντάσεων και προστριβών, που δυσκολεύουν την ομαλή επικοινωνία μεταξύ των μελών της. Πόσο μάλλον όταν το παιδί της είναι πολύ ζωηρό, δεν μπορεί να καθίσει για πολλή ώρα ήσυχο και συνεχώς προκαλεί και εκνευρίζει τους άλλους με τη συμπεριφορά του. Όταν η συμπεριφορά αυτή αρχίζει να δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή αρχικά των γονέων και αργότερα και των δασκάλων, η αναζήτηση της αιτίας που την προκαλεί γίνεται επιτακτική και αναγκαία. Πότε, όμως, αυτή η συμπεριφορά ξεφεύγει από την αναμενόμενη φυσιολογική συμπεριφορά; Στο κείμενο, αρχικά, θα παρουσιαστεί η διάκριση μεταξύ της φυσιολογικής ζωηρότητας που παρατηρείται κυρίως κατά την προσχολική ηλικία και της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής/ Υπερκινητικότητας - Παρορμητικότητας ( ΔΕΠΥ) . Η ΔΕΠΥ, με βάση τη σημερινή βιβλιογραφία, είναι μια νευροβιολογική διαταραχή που διαγιγνώσκεται κυρίως κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Στη συνέχεια θα αναπτυχθούν: • Ο ορισμός, οι 3 τύποι και τα πρωτογενή συμπτώματα της ΔΕΠΥ. • Η αναπτυξιακή εξέλιξη της Συναισθηματικής και της Συμπεριφορικής έκφρασης της ΔΕΠΥ μέχρι και την ενηλικίωση του ανθρώπου. • Η συχνότητα, η διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπισή της. • Οι πρακτικές οδηγίες - συμβουλές για τους γονείς. Διάκριση της φυσιολογικής ζωηρότητας από τη ΔΕΠΥ Κατά την προσχολική ηλικία η αυξημένη κινητική δραστηριότητα, η παρορμητική συμπεριφορά και η περιορισμένη προσοχή θεωρούνται φυσιολογικά αναπτυξιακά χαρακτηριστικά. Σ’ αυτό το στάδιο είναι δύσκολο να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ από τη ζωηρότητα. Αν χρησιμοποιηθούν τα αυστηρά διαγνωστικά κριτήρια της ΔΕΠΥ για τη συμπεριφορά των παιδιών στην ηλικιακή φάση της προσχολικής ηλικίας, το πιο πιθανόν είναι ένα ποσοστό της