Εθνική Φρουρά και Ιστορία

Εθνική Φρουρά & Ιστορία 120 Αμερικανούς επίσημα άδεια απόκτησης βάσεων 4 . Η στιγμή εξάλλου ανήκει στο μεταιχμιακό σημείο πέραν του οποίου η αμερικανική πλευρά δεν μπορούσε να κεφαλαιοποιήσει το αντιαποικιοκρατικό πνεύμα που διείπε όσες ανά την υφήλιο κοινωνίες βρέθηκαν υπό βρετανική/ γαλλική εκμετάλλευση. Στην παγκόσμια κοινή γνώμη, οι ΗΠΑ φάνταζαν με ταχείς ρυθμούς μάλλον οι διάδοχοι παρά οι ανταγωνιστές των εξουθενωμένων Ευρωπαίων αποικιοκρατών. Υπήρχε αφετέρου άλλη μεγάλη Δύναμη πλανητικής εμβέλειας και ανταγωνιστική, που μπορούσε να προσφέρει εχέγγυα υποστήριξης εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και να διατυπώνει πιστευτές προθέσεις προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας απειλούμενων μικρών κρατών. Πράγματι, τα δυτικά άγχη διέθεταν υπόσταση: Λίγες μέρες πριν, στις 7 Φεβρουαρίου 1964, ο Σοβιετικός ηγέτης Ν. Χρουστσόφ είχε κοινοποιήσει βαρυσήμαντο μήνυμά του προς τις κυβερνήσεις ΗΠΑ-ΗΒ-Γαλλίας-Ελλάδας-Τουρκίας, με το οποίο εξεδήλωνε με κάθε σαφήνεια το άμεσο ενδιαφέρον της χώρας του για τα τεκταινόμενα στο νησί, δίνοντας έμφαση στο αίτημα του Μακαρίου για συζήτηση του θέματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και χαρακτηρίζοντας ως ανεπιθύμητη την ανάμιξη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο πρόβλημα. Από την επιστολή του επικεφαλής της ΕΣΣΔ σταχυολογούνται επίσης: η σοβιετική αλλεργία σε θαλάσσιους αποκλεισμούς (μία έμμεση αναφορά στην Κουβανική Κρίση του Οκτωβρίου του 1962) και η υπόμνηση πως η Κύπρος ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία με τη σειρά της συνιστά εγγύς γεωπολιτικό περιβάλλον για την ΕΣΣΔ - επομένως καμία εξέλιξη σε αυτή δεν αφήνει τη Μόσχα 4 . Το συνόψισε μετά από 2 εβδομάδες ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Λονδίνο D. Bruce, σημειώνοντας ότι αντιλαμβανόταν «...μία διαφορά εκτιμήσεων, ανάμεσα σ’ εμάς [τους Αμερικανούς] και στους Βρετανούς. Αυτοί , δεν φαίνεται να μοιράζονται τη δική μας έγνοια για το ενδεχόμενο καταγγελίας των [ιδρυτικών της Κυπριακής Δημοκρατίας] Συνθηκών. Επίσης, εμφανίζονται απαλλαγμένοι από άγχη σε ό,τι αφορά την πιθανότητα τουρκικής επέμβασης. Το κύριο μέλημά τους είναι η δυσχερής θέση στην οποία βρίσκονται τα στρατεύματά τους στο νησί [λόγω της έκτακτης ανάπτυξής τους σε ρόλο ειρηνευτικής δύναμης, εξαιτίας των γεγονότων που είχαν ξεκινήσει τον Δεκέμβριο του 1963] , στοιχείο που τούς οδηγεί να προσβλέπουν στην ανάμιξη των Ηνωμένων Εθνών για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αδιαφορώντας για την επισφάλεια αυτής της προοπτικής»: τηλεγράφημά του προς το State Dept, FRUS 1964-68, vol XXXIII, Organization and Management of Foreign Policy; United Nations,“doc 468”, 27-2-1964, σ 1000. Νικίτα Χρουστσόφ Πηγή: gr.wikipedia.org