Κυπριακές ποικιλίες ελιάς (Olea europea L.)

23 Κ Υ Π Ρ Ι Α Κ Ε Σ Π Ο Ι Κ Ι Λ Ι Ε Σ Ε Λ Ι Α Σ Συνολικά, 16 γενότυποι ανιχνεύτηκαν στις 31 καταχωρήσεις της ΣΓΥΕ σύμφωνα με τις 12 πολυμορφικές γονιδιακές θέσεις SSR. Είναι άξιο αναφοράς ότι ο ίδιος αριθμός γενοτύπων δυνατόν να καθοριστεί με τη χρήση μιας σειράς οχτώ συνολικά SSR γονιδιακών θέσεων (UDO99-043, ssrOeUA-DCA9, ssrOeUA-DCA11, ssrOeUA-DCA16, UDO99-024, GAPU71B, GAPU103 και ssrOeUA-DCA3). Κάθε γενότυπος κωδικοποιήθηκε με έναν αριθμητικό κωδικό από το ένα έως το 16 (Πίνακας 3). Η κατανομή των καταχωρήσεων ανά γενότυπο ήταν ως εξής: α) 11 καταχωρήσεις έδωσαν μοναδικά SSR προφίλ (μη επαναλαμβανόμενο σε άλλη καταχώρηση) και β) 21 καταχωρήσεις μοιράστηκαν το ίδιο SSR προφίλ με άλλες καταχωρήσεις και έδωσαν στο σύνολο πέντε SSR προφίλ (Πίνακες 1 και 3). Οι γενετικές ομοιότητες μεταξύ διαφορετικών γενοτύπων αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας τον κατά Dice δείκτη ομοιότητας (Dice, 1945). Μεγάλο εύρος στους δείκτες ομοιότητας βρέθηκε μεταξύ όλων των πιθανών ζευγών καταχωρήσεων, κυμαινόμενοι από 0.645 έως 1 και με τη χρήση του UPGMA αλγόριθμου δημιουργήθηκε σχετικό δενδρόγραμμα (Εικόνα 6). Σύμφωνα με την ανάλυση συστάδων, οι ντόπιες καταχωρήσεις της ΣΓΥΕ ομαδοποιήθηκαν σε τρείς ομάδες (I, II και III) με μεταξύ τους δείκτες ομοιότητας από 0.645 έως 0.650. Η ομάδα I περιλάμβανε πέντε καταχωρήσεις: Κίτι, Κλήρου 2, Κάτω Δρυς και Κάτω Δρυς 1 . Την ομάδα αυτή χαρακτηρίζουν υψηλοί δείκτες ομοιότητας ≥ 0.9 μεταξύ καταχωρήσεων. Η ομάδα II ήταν η σημαντικότερη όσον αφορά τον αριθμό γενοτύπων (11) και καταχωρήσεων (26). Οι δείκτες ομοιότητας μεταξύ των καταχωρήσεών της ήταν επίσης υψηλοί, συγκεκριμένα κυμάνθηκαν από 0.915 έως 1. Επτά από τις καταχωρήσεις αυτής της ομάδας έδωσαν μοναδικά γενετικά προφίλ (7, 8, 9, 10, 11, 13 και 15) και οι υπόλοιπες 19 καταχωρήσεις μοιράστηκαν τέσσερα γενετικά SSR προφίλ (5, 6, 12 και 14; Πίνακας 3). Το γενετικό προφίλ 5 ήταν το πιο διαδεδομένο στη ΣΓΥΕ, με συνολικά 12 καταχωρήσεις να το μοιράζονται, στηρίζοντας την υπόθεση ότι αποτελεί γενότυπο ευρείας εξάπλωσης. Η καταχώρηση Κοράκου ομαδοποιήθηκε ανεξάρτητα από τις ομάδες I και II, με τις οποίες μοιράζεται χαμηλούς δείκτες ομοιότητας (0.64– 0.65; Εικόνα 6).