ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ Α 73 Σαν τελείωνε το μυστήριο και πάλι σε πομπή μπροστά τα βιολιά και μετά το αντρόγυνο με τον κόσμο , οδηγούνταν όλοι στο νέο σπίτι του αντρογύνου . Κατά την πορεία οι οικοκυρές σταματούσαν τη γαμήλια πομπή έξω από τα σπίτια τους και αφού τους κάπνιζαν , τους ράντιζαν με ροδόσταγμα με τις μερρέχες τους . Όταν έφταναν στο σπίτι , το ανδρόγυνο έπαιρνε τη θέση του και ακολουθούσε η χαιρέτιση . Αν ήταν καλοκαίρι στέκονταν έξω στην αυλή και αν ήταν χειμώνας μέσα στον ηλιακό . Πιο παλιά , οι συμπέθεροι ράντιζαν τον κόσμο που χαιρετούσε με ροδόσταγμα που είχαν στις μερρέχες τους . Το κέρασμα ήταν ένας κουραμπιές ( εύγεστο μικρό γλύκισμα που έφτιαχναν και έψηναν μέρες πριν τον γάμο οι συγγενείς της νύφης ). Οι κουμπάροι με ένα δίσκο στο χέρι που είχε μικρά ποτηράκια , προσέφεραν στους άντρες κονιάκ με κουδαμέ , σταφίδες ή κούννες του φιστικιού και ένα τσιγάρο σε όσους κάπνιζαν . Κάποιοι δε , αρέσκονταν να βάλουν το τσιγάρο στο αυτί τους . Ακολούθως όλοι κάθονταν στα στρωμένα τραπέζια , έτρωγαν και διασκέδαζαν με τα βιολιά να παίζουν μέχρι τις πρωινές ώρες , με τους νέους και τις νέες να χορεύουν . Στους μερακλήδες νέους και νέες δινόταν η ευκαιρία να επιδείξουν τις χορευτικές τους ικανότητες , τη λεβεντιά και τη χάρη που διέθεταν και πίστευαν με αυτό τον τρόπο ότι θα ενθουσίαζαν τους παρευρισκόμενους και ιδιαίτερα τα αγαπημένα τους πρόσωπα που παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς τα δρώμενα . Στο σημείο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι Καρμιώτες χορευτές και συγκεκριμένα ο κύριος Αντρέας Αχιλλέως ( Κούντουρος ) και ο γιος του Παναγιώτης διέπρεπαν κάθε χρόνο και σάρωναν τα βραβεία στον χορό του δρεπανιού σε διάφορους διαγωνισμούς . Τέτοιοι χοροί ήταν για τους άντρες οι καρσιλαμάδες , ο χορός του δρεπανιού , οι συρτοί και τα ζεϊμπέκικα και σε δεύτερη μοίρα τα τσιφτετέλια και τα χασάπικα . Στους γυναικείους ομαδικούς χορούς κυριαρχούσαν οι καλαματιανοί και τα χασαποσέρβικα . Υπήρχαν και οι μικτοί χοροί όπως το ταγκό και το τσιφτετέλι . Χαρακτηριστικός και πολύ διασκεδαστικός ήταν και ο χορός της σκούπας , όπου πολλά ζευγάρια χόρευαν ταυτόχρονα στην πίστα ταγκό και ένας άντρας μόνος του κρατούσε μια σκούπα ή σαρκά και σκούπιζε την πίστα και σε ανύποπτο χρόνο η μουσική διακοπτόταν και στα γρήγορα έπρεπε τα ζευγάρια να αλλάξουν καβαλιέρους με σκοπό πάντα να μην τους μείνει η σκούπα . Όποιου έμενε η σκούπα , δηλαδή όποιος έμενε αζευγάρωτος , τον γιουχάιζαν μέχρι και την επόμενη διακοπή του χορού όπου θα ξαναγινόταν νέα αλλαγή καβαλιέρων . Η διαδικασία αυτή σκορπούσε πολύ γέλιο τόσο στους συμμετέχοντες στον χορό όσο και σε όλους όσοι παρακολουθούσαν . Μετά από κάθε χορό έπρεπε τόσο οι χορευτές όσο και οι συγγενείς και φίλοι τους να πλουμίσουν το πιάτο των βιολάρηδων . Θα ήταν παράλειψη , αν δεν αναφερθώ και σε κάποια έκτροπα ή μικροπαρεξηγήσεις που προκαλούσαν κάποιοι που έπιναν λίγο παραπάνω και έβρισκαν την ευκαιρία να βγάλουν τα απωθημένα τους .