ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 66 Επίσης , το βράδυ συνήθιζαν και άπλωναν πάνω στα δώματα 12 φύλλα συκιάς , ένα για κάθε μήνα του χρόνου και την άλλη ημέρα το πρωί εξέταζαν τα φύλλα και ανάλογα με την υγρασία ή μη που είχαν πάνω τους , προέβλεπαν τη συμπεριφορά του καιρού για κάθε μήνα ξεχωριστά . Πανηγύρια οργανώνονταν και στα εξωκλήσια του Αγίου Παντελεήμονα , της Αγίας Μαρίνας και του Χρυσοσώτηρου . Άλλο πανηγύρι της εποχής ήταν κι εκείνο της Γλυκιώτισσας στις 8 του Σεπτέβρη όπου οι Καρμιώτες έδιναν το παρόν τους . Στο πανηγύρι αυτό γίνονταν βαρκάδες από το μικρό λιμανάκι της Γλυκιώτισσας μέχρι και το απέναντι νησί . ΓΕΝΝΗΣΗ Ο ερχομός μιας νέας ανθρώπινης ζωής σε μια οικογένεια αποτελούσε πολύ μεγάλο γεγονός , ιδιαίτερα σε νέα ζευγάρια που αποκτούσαν το πρώτο τους παιδί , γιατί άλλωστε αυτός είναι και ο πιο βασικός σκοπός και προορισμός της ανθρώπινης ζωής . Στα πιο παλιά χρόνια μάλιστα έλεγαν ότι « είναι τυχερό και δίκαιο το ανδρόγυνο που το πρώτο του παιδί ήταν κόρη », πράγμα που όπως πίστευαν και βασίζονταν κιόλας , θα τους εξασφάλιζε τη φροντίδα για τα γηρατειά τους ( βαΐλισμα ). Άλλοι πάλι χαίρονταν με την αντίθετη άποψη , ότι αν το παιδί ήταν αγόρι θα έπαιρνε το όνομα του πατέρα κι έτσι θα συνεχιζόταν το όνομά του . Στα παλαιότερα χρόνια η περίοδος της εγκυμοσύνης κυλούσε ομαλά , έτσι όπως τα είχε κανονίσει η φύση και ο Θεός . Δεν υπήρχαν μάλιστα ούτε οι προληπτικές εξετάσεις αλλά και ούτε καμιά άλλη ιατρική παρακολούθηση . Οι γυναίκες εργάζονταν σκληρά στα χωράφια και στα σπίτια τους μέχρι και την ώρα της γέννας . Πολλές φορές μάλιστα , γεννούσαν μέσα στα χωράφια ενώ μάζευαν τις ελιές ή τα χαρούπια τους . Πριν από τη γέννα ετοίμαζαν τις πάνες , τις φακούρες , τις τουλουππίστρες , τα αττερούθκια και τα πουκαμισούθκια του μωρού . Αυτά όλα τα έραβαν μόνες τους οι γυναίκες ή πιο παλιά , τα ύφαιναν στη βούφα και συνήθως ήταν βαμβακερά . Μόλις άρχιζαν οι πόνοι της γέννας , έτρεχαν να βρουν τη μαμμούν ( πρακτική και έμπειρη μαία του χωριού ή καμιά φορά του γειτονικού χωριού ), για να ξεγεννήσει τη γυναίκα που « τζιοιλιοπονούσε ». Μόλις γεννιόταν το παιδί του έκοβαν τον ομφάλιο λώρο , το έντυναν ή το ετουλούππιζαν με μια στενή μακριά λωρίδα από ύφασμα . Το τύλιγαν με δύο τρεις πάνες , έτσι ώστε με το ντύσιμο αυτό να κρατούν τα χέρια του μωρού δεμένα κοντά στο σωματάκι του , διότι πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο θα αποκτούσε το παιδί ίσια και ωραία πόδια . Η μητέρα τάιζε το βρέφος με το δικό της γάλα μέχρι και ενάμιση χρόνων περίπου , όταν άρχιζαν και του έδιναν μασημένη στερεά τροφή . Την τροφή μασούσε πάντα η μητέρα του παιδιού .