ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 52 Η εμφάνιση των λεωφορείων τα τελευταία χρόνια έδωσε μια νέα δυναμική στην ποιότητα ζωής των κατοίκων , αφού η διακίνηση γινόταν εύκολα προς και από την πόλη , όπου εργάζονταν και κέρδιζαν περισσότερα χρήματα , κάνοντας τη ζωή τους πιο εύκολη . Στο Κάρμι υπήρχαν κατά καιρούς τρία με τέσσερα μικρά λεωφορεία ( τριανταθέσεα και σαρανταθέσεα ), λόγω των στενών δρόμων , στην αρχή με ιδιοκτήτες οδηγούς τους Κώστα Τσιάνο , Κώτσιο Ηλία , και Μάρκο Χατζιηκώστα και αργότερα τους Γιαννή Φλουρή και Κώστα Αποστόλη , μέχρι τον εκτοπισμό μας το 1974. Νωρίς το πρωί τα λεωφορεία γέμιζαν και ξεκινούσαν για την Κερύνεια όπου μετέφεραν εργάτες και τεχνίτες και επέστρεφαν πίσω το απόγευμα . Τα λεωφορεία μετά την πρώτη πρωινή διαδρομή ξαναεπέστρεφαν στο χωριό για να μεταφέρουν τους μαθητές στα γυμνάσια της Κερύνειας και τους έφερναν πίσω νωρίς το απόγευμα . Μέσα στο χωριό οι περισσότεροι δρόμοι ήταν στενοί , ανηφορικοί και λιθόστρωτοι και η διακίνηση οχημάτων σχεδόν αδύνατη . Κατά τη δεκαετία του 1960 και 1970 κάποιοι δρόμοι , όπου τούτο ήταν δυνατό , επισκευάστηκαν μερικώς και ασφαλτοστρώθηκαν , για να καταστεί δυνατή η κυκλοφορία κυρίως μικρών οχημάτων . Μέχρι και το 1963 υπήρχε καθημερινά γραμμή από το Κάρμι στη Λευκωσία , μέσω Μπογαζιού , όπου μεταφέρονταν Καρμιώτες για δουλειά και επέστρεφαν το απόγευμα . Τα λεωφορεία προς τη Λευκωσία διέθεταν και μεγάλο σιδερένιο κλουβί στο πίσω μέρος για τη μεταφορά ζώων . Επίσης , στις οροφές φόρτωναν λογής - λογής εμπορεύματα για τις ανάγκες των επιβατών και γενικά των κατοίκων του χωριού . ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΙΣΜΟΣ Μέχρι και το 1964 ο φωτισμός στα σπίτια και τα καφενεία του χωριού γινόταν με λάμπες και λουξ πετρελαίου . Οι δρόμοι ήταν σκοτεινοί και επικίνδυνοι για τη διακίνηση των κατοίκων , κυρίως στα λιθόστρωτα ανηφορικά δρομάκια , κατά τις νύχτες του χειμώνα . Όταν επιτέλους έγινε κατορθωτή η ηλεκτροδότηση , η ποιότητα ζωής ήταν σαφώς καλύτερη , ενώ ταυτόχρονα άρχισε η οικιστική ανάπτυξη . Ήταν τότε που έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες τηλεοράσεις , με πρώτο το σπίτι του Σωτήρη Χριστοδούλου ( Ττομπούλα ). Παρόλο που βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο έξω από το χωριό στην τοποθεσία « Χάλαντρα », αυτό δεν εμπόδιζε πολλούς συγχωριανούς να το επισκέπτονται κάθε βράδυ για να παρακολουθήσουν τα αγαπημένα τους έργα όπως την Μπονάζα , τον Φυγά και άλλα . Δεύτερη τηλεόραση αποκτήθηκε από τον συγχωριανό μας καφετζή Γώγο Αθανάση , το καφενείο του οποίου έγινε πόλος έλξης όλων των κατοίκων , μιας και γλίτωναν από τον κόπο της ανηφόρας και της κατηφόρας για να πάνε στου Σωτήρη που ήταν μακριά .