ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 214 ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΡΜΙ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ( Του Γιώργου Σιαηλή ) Η Δρ Έρση Δημητριάδου τον Σεπτέμβριο του 2014 αναδημοσίευσε άρθρο της εβδομαδι - αίας εφημερίδας « Φωνή της Κύπρου » δημοσιευμένο τον Δεκέμβριο του 1897. Πρόκειται για μια σπάνια αναφορά για το Κάρμι της Κερύνειας . Παρατίθεται αυτούσιο στη συνέχεια : « Μια ώραν προς τα Ν . Δ . της Κυρηνείας ύπερθεν των μικρών χωρίων Τέμπλου και Τριμινθιού και της πλουσίας επαύλεως « Φουντζί » είνε ανερριχημένον λιαν επιτηδείως πολύ πλησίον της κορυφής του όρους , το χωρίον Κάρμι . Δεν γνωρίζω διατί προσέλαβε το όνομα τούτο , αλλά και δεν αποκρύπτω παραγωγήν , την οποίαν εγώ διαβλέπω , όσον άτεχνος και αν ήνε αύτη , ότι ονομάσθη ούτω ως ευρισκόμενον παρά την κορυφήν του όρους . Δεξιά του χωρίου επί ετέρας κορυφής κείται το φρούριον του Θεού του έρωτος ( Άγιος Ιλαρίων ) ισοϋψές περίπου προς το πανομοιότυπόν του Βουφαβέντον , και εν ίση από της Λευκωσίας αποστάσεις , έργον και τούτο των Λουζινιάνων προωρισμένον όπως προστατεύση βασιλικάς οικογενείας κατά την πληθώραν , εκείνης της εποχής , των εν Κύπρω επιδρομών . Το φρούριον δε τούτο , καίτοι σήμερον είναι κατά το πλείστον κατηρειπωμένον , ουχ ήττον όμως ως εκ των τεραστίων οικοδομών , τας οποίας διαφαίνεται ότι περιέκλειε , και της τεχνικής αυτών μεγαλοπρεπείας και χάριτος , φαίνεται ότι ήτο αληθές ενδιαίτημα μακάρων , πάνυ δε αξιοθέατον . Ως εκ της ρομαντικής του δε θέσεως , της μυριπνόου και δροσοβόλου του αύρας , ήτις πάντοθεν προ αυτού διανοίγεται , επέχει σήμερον τόπον αληθούς προσκυνήματος δια τους καλούς της Κυρηνείας περιπατητάς , τους ενθουσιώντας προς παν ό , τι καλόν και ωραίον . Αλλά και από του Καρμιού η προς την θάλασσαν θέα προ του απεράντου από Λαπήθου μέχρις Αγίου Αμβροσίου εξ ελαίων και κερατεών δάσους του καλύπτοντος πάσαν σχεδόν την επιφάνειαν του εδάφους , και μετ ’ εγκαυχήσεως επιδεικνύοντος την υπέρμαχον καλλονήν του προς τα ποτέ μεν ακκιζόμενα , ποτέ δε θηριώδη της θαλάσσης κύματα , είνε ουχί ολιγώτερον μαγευτική , ουχί ολιγώτερον εξαισία . Το ωραίον δε κλίμα του χωρίου αφενός , και η εγνωσμένη φιλοπονία των κατοίκων αμφοτέρων των φύλων αφετέρου , απεργάζονται αυτοίς τιμαλφές των ανθρώπων πρόσον , ευρωστίαν και ευμορφίαν . Δεν είνε ίσως εκ των κοινών θεαμάτων να βλέπη τις τας ευρώστους και ευειδείς του Καρμιού κόρας ανιούσας και κατιούσας , ως άλλας Αρτέμιδας , δυσβάτους ατραπούς , βράχους και αποτροπαίους φάραγγας , ή μετ ’ επιτηδειότητος γαλής αναπηδώσας ανά τους κλώνας και κλάδους των ελαιών προς περισυλλογήν του ελαιοκάρπου άλλοτε μεν ιδικού των , άλλοτε δε ξένου επί μετριωτάτη μεν αμοιβή , αρκούντως όμως παρ΄ αυταίς