ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 206 Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΟ ΚΑΡΜΙ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ ΤΟΥ 1964 ( Αυθεντική μαρτυρία του Δημήτρη Κουνναμά ) Μετά την αποφοίτησή μου από το Γυμνάσιο της Κερύνειας το 1963 αναζητούσα δουλειά στη Λευκωσία . Τον Δεκέμβριο του 1963 με κάλεσε μαζί με κάποιο φίλο μου ο υπεύθυνος των Εθελοντικών Ομάδων Κρούσεως Λευκωσίας , στην πολυκατοικία Λυσσαρίδη για εγγραφή μας στους καταλόγους εθελοντών πολεμιστών . Λοχαγός μας ήταν κάποιος Ψημολοφίτης Δώρος . Τον Γενάρη του 1964 επέστρεψα στο Κάρμι , εφόσον δεν μπορούσα να εργαστώ στη Λευκωσία . Επιστρέφοντας στο χωριό μού μίλησε ο αείμνηστος συγχωριανός μου Γρηγόρης Ευτυχίου και μαζί με τον επίσης Καρμιώτη Κώστα Ιωάννου Ζιπιτή , μας ενέγραψε στη διμοιρία κρούσεως Καρμίου , με ομαδάρχη μου τον Γεώργιο Κουρουντζιή . Αρχίσαμε νυχτερινές και ημερήσιες σκοπιές στην ανατολική και νότια πλευρά του χωριού , φοβούμενοι πάντα τουρκική επίθεση είτε από τον Άγιο Ιλαρίωνα είτε από νότια , από τις περιοχές Πλατάνι και Πάνω Κάμπο . Τις νύχτες βγάζαμε σκοπιά στο σπίτι δίπλα από το σπίτι του Κυριάκου Όντετσιη απέναντι από το ασβεστοκάμινο του Γιαννή Ηλία Τσιούρτου . Στις 15 Απριλίου του 1964 γύρω στις 9:00 το πρωί ενώ καθόμασταν με άλλους συγχωριανούς , μαζί και ο Γρηγόρης Ευτυχίου , στο καφενείο του Γώγου Αθανάση , ακούσαμε σποραδικούς πυροβολισμούς από κοντινές αποστάσεις και είδαμε να πέφτουν μπροστά μας σφαίρες ντουμ - ντούμ . Αμέσως καταλάβαμε ότι δεχόμαστε τουρκική επίθεση από δύο σημεία , το ένα κοντά στον βράχο νότια του σπιτιού του Παπά - Νικόλα και από το δεύτερο σημείο κοντά στα σπίτια της πάνω γειτονιάς Αναστάση Τταλάση και Κώστα Τρόπη . Με διέταξε αμέσως ο Γρηγόρης να πάω σπίτι μου να φέρω έναν κασμά , για να ανοίξουμε τρύπα στον τοίχο του δωματίου πάνω από το συνεργατικό . Ο ίδιος έτρεξε στο ανώγειο αυτό που χρησιμοποιείτο από την ομάδα κρούσης του χωριού σαν φυλάκιο και σαν αποθήκη . Σε πέντε λεπτά επέστρεψα και εγώ και αφού βγάλαμε την τρύπα στον τοίχο ο Γρηγόρης Ευτυχίου άρχισε να βάλλει με το Μπρέν ριπές και στις δύο κατευθύνσεις που ακούαμε τους πυροβολισμούς . Εγώ και ο Γώγος κτυπούσαμε με μαρτίνια πότε στη μια και πότε στην άλλη κατεύθυνση . Σε λίγο κατέφθασαν και οι Γιωρκής του Κουρουντζιή και Κωστής Ζιπιτή και πήραν θέσεις μάχης δίπλα στο καμπαναριό βάλλοντας προς ανατολικά στην περιοχή των οικοπέδων του Αγαθοκλή . Πρέπει να σημειώσω ότι εγκλωβίστηκαν στις τάξεις τους όλοι οι μαθητές του δημοτικού σχολείου μέχρι που νύχτωσε και μεταφέρθηκαν με τη βοήθεια των Άγγλων στρατιωτών , που κατέφθασαν με μικρά τεθωρακισμένα στο χωριό ενεργούντες σαν ειρηνευτές , αφού η Αγγλία ήταν εγγυήτρια δύναμη . Όλα τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο σπίτι του Γώγου