ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 194 Λίγο πιο πάνω ο Βουνός της Μαείρενας και δεξιά η Κουφή με τον Άγιο Γεώργιο μέσα στον ποταμό . Φαίνονται ακόμα τα Παλιάμπελα και η Καλαμερή με τους απέραντους ελαιώνες και χαρουπώνες τους . Χωρίς να το θέλω , τελειώνω το διάβα μου στα πατρώα εδάφη . Εύχομαι το δράμα που περνούμε να μην αργήσει να τελειώσει και να τρέξουμε όλοι να φιλήσουμε τα ιερά χώματα των χωριών μας που ποτέ μα ποτέ , δεν θα φύγουν από τη σκέψη μας . ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΜΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ ( Του Γιώργου Σιαηλή ) Του τόπου μας τες ομορκιές εγιώ θα τις υμνήσω πατίν - πατίν ξεχωριστά να σας τες ανθυμίσω . Άσχετα πού μεινίσκουμεν στην Χώραν για στην Πάφο δεν σας ξεχνούμε τόποι μας ακόμα τζιαι στον τάφο . Εις τον Τρασιάν , εις τα Σκαλιά , Σελλάδα τζαι Δροτίρι ήταν γραφτόν της προσφυγιάς να πιούμε το ποτήρι . Ποτζιεί στην Πέτραν την Στητήν τζιαι εις τον Πεχληβάνη που ο καμός της προσφυγιάς , τζιαμέ εν να με γιάνει . Στα Κοτσινόγια είπα το τζι΄ ακούστιν στο Τσιφλίτζι πως τούτος ο ξεριζωμός φέρνει μας το δροπίτζιν . Ο ποταμός ο Βόταμος θέλω να ξεσιειλίσει τζιαι να σπαστρέψει την Τουρτσιάν , έναν να μεν αφήσει . Παλιάμπελα , Καλαμερή , πιο πάνω το Τριμίθι να ξαναζωντανέψουμε τα έθιμα τζιαι ήθη . Ματσάγκος , Κατσικορωνιές , μέχρι τα Καλεβούνια τζιαμέ αναγιωθήκαμε , από μωρά στην κούνια . Λαλώ το εις την Χορτερή τζί’ ακούεται στο Κάρμι πως η καρκιά μου νεπαμόν στα ξένα έθεν να’ βρει . Φωνάζω το στον Άη Λαρκόν , στην Λίμνη , στ’ Αλακάτι πως η Τουρτσιά εν πάνω μας στην ράσιη μας κακκάτι . Στα Πετρομούθκια έκλαψα τζι’ ακούστιν στα Καμπίδκια ούλα που να καθάρισα εφτά κιλά κρομμύδκια . Είπα στους Χωματόβουνους τζι’ακούστιν στο Τσιφλίτζι πως πίννουσιν το γαίμα μας οι Τούρτσιοι σαν τσιβίτζι . Που τα Καμίνια ξεκινώ , ρέσσω που την Λαπάτσα Βυζάτζιν τζιαι Βοόμαντρες να δω γνωστή μου φάτσα .