ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ µ 193 Τα βήματά μου με φέρνουν πίσω στο Κάρμι . Φτάνω στο κέντρο του χωριού και βρίσκω τα καφενεία γεμάτα . Είναι όλοι εκεί όπως και τότε . Το τζιούμποξ του Φανή δίνει μια ευχάριστη νότα στην περιοχή και ακούεται μέχρι το σπίτι του Γιωρκή του Κοζάκου . Η σκέψη πάντα βιαστική , με τραβά σε νέο σεργιάνι , ένα περίπατο μέσα στο χωριό όπως τότε . Πρώτος σταθμός η βρύση . Πίνω νερό και χαιρετώ την Λευκού του Χατζή που στέκεται στο μπαλκόνι της , μετρώντας το νερό της δεξαμένης και σκέφτεται ποιος έχει σειρά να ποτίσει . Πιο πέρα ο Σάββας του Φλουρή μισοσολιάζει παπούτσια και η μυρωδιά των δερμάτων , μου τρυπά τη μύτη . Κοντά βρίσκεται ο μύλος που αλέθει τα τεράτσια για την κατασκευή του παστελιού . Εκεί ο Αλέξης του Φλοκκά με τον Χαμπήν τον γαμπρό του σύρνουν το παστέλλι . Στάθηκα λίγο να τους δω και μου έδωσαν ένα κομμάτι άσυρτο παστέλι , έτσι για να το σύρω μόνος μου και να το φάω . Η γλύκα βρίσκεται ακόμη στα δόντια μου . Πιο πάνω ο Χριστοφής ο Κίτσιος τραγουδά παρέα με το πικάπ του « Σβήσαν τ ’ αστρα τ ’ ουρανού ...». Συνεχίζω το ίδιο δρομολόγιο όπως και τότε . Περνώ από το στενό δρομάκι δίπλα από το σπίτι του Χαμπή του Κουφού και σταματώ κοντά στο σπίτι του Χρίστου του μάστρε Κωστή , όπου η θέα από το σημείο αυτό δεν περιγράφεται . Βλέπω από εκεί την αυλή της εκκλησιάς με τα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο . Από εκεί ελέγχεις την ανατολική πλευρά του χωριού με τα οικόπεδα του Αγαθοκλή , τον δρόμο από τον Στρατό που είναι το σπίτι του Χρίστου του Πολύκλειτου μέχρι το σπίτι του Κυριάκου του Όντετσιη και το δημοτικό σχολείο μέχρι το Βυζάτζι και το καντζιέλλι του δράκου . Ξεκουράζομαι και προχωρώ δυτικά για τον τελευταίο σταθμό του περιπάτου , τον γνωστό σε όλους μας ρότσο . Την πέτρα των ερωτευμένων και των πονεμένων . Αλήθεια , πόσες και πόσες ιστορίες έχει ακούσει και με πόσα δάκρυα είναι ποτισμένος . Πιο κάτω στο βάθος ακούω τον πατέρα μου τον Αντρέα του Σιαηλή να φωνάζει τον αδελφό μου τον Πάμπο να τον βοηθήσει να δέσει τον σιοίρο που έκοψε το σχοινί . Η θέα από το σημείο αυτό μοναδική και αξέχαστη . Βλέπω κάτω το Καλεβούνι με τον Σωτήρη του Ττομπούλα να ποτίζει τα λεμονόδεντρα και τον Κωστή του Χρίστου να μαζεύει σύκα . Πιο ανατολικά βλέπω τον Κουρέαν να ανακατώνει τα μελίσσια του και αλίμονο σε όποιο περάσει από το δρόμο εκείνη την ώρα . Με ένα βήμα βρίσκομαι στα Παλιάλωνα και περπατώ μέχρι τον Βουνό του Γιακουμή του Κουνναμά και βλέπω από εκεί προς τα ανατολικά τους Τζιήπους και τον Άην Εξιστράτη και πιο πάνω τα Αλώνια και τον Δράκο με τον Άη Παντελεήμονα εκεί να περιμένει κάποιο περαστικό να του προσφέρει κρύο και δροσερό νερό και να του ανάψει ένα κερί . Πιο πέρα η Αγία Μαρίνα με τα περβόλια του Ηράκλη του παλιομούχταρου , με τα Προτσοκούταλα και τους Χωματόβουνους κάτω από τον Άγιο Ιλαρίωνα . Στα βόρεια βλέπω το Δροτίρι με τον Οδυσσέα τον Ζορπάν να κάμνει ζευκάρι , και λίγο πιο δεξιά το Φουντζί το γνωστό σε όλους μας Τσιφλίτζι με το κρησφύγετο του Κυριάκου Μάτση στην όχθη του ποταμού .