ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 192 ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΜΙΟΥ ( Του Γιώργου Σιαηλή ) Ο χρόνος κυλά ασταμάτητα χωρίς να μπορεί να φθείρει τη σκέψη , απεναντίας την ακονίζει και την συντηρεί , αψηφώντας τις μπούκες των κανονιών των αλλοθρήσκων . Είναι η σκέψη αδούλωτη και ελεύθερη και δεν την φοβίζει η πανοπλία του εχθρού . Ταξιδεύει στα αγιασμένα χώματα του χωριού μας , που τα πότισαν με ιδρώτα και αίμα οι πρόγονοί μας . Πέρασαν ήδη 46 χρόνια . Ο χρόνος δεν μπόρεσε να δαμάσει την πίστη και τη δύναμη της σκέψης μας που παραμένει πάντα εκεί στις ομορφιές του χωριού μας , εκεί που πρωτοπερπατήσαμε και γνωρίσαμε τις αξίες της ζωής σε όλο τους το μεγαλείο . Αγνότητα , τιμιότητα , φιλία , ανιδιοτέλεια , σεβασμός και πραγματική αγάπη . Τι να πρωτοθυμηθούμε ; Τον Άγιο Ιλαρίωνα με τον γέρο Χριστοφή Τσαγγαρίδη καντινιέρη εκεί να εξυπηρετεί ντόπιους και ξένους τουρίστες και με το χιούμορ του σκορπούσε παντού γέλια . Πιο κάτω η Λίμνη με τα ασβεστοκάμινα αναμμένα με τον Γιαννήν του Σάββα και τον Γρηγόρην τον Κουρουντζιήν να ταϊζουν με κλαδιά τα καμίνια και να τραγουδούν . Το Αλακάτι με τον Κοζάκο να βόσκει τα πρόβατα του και τον πύργο ( κούλα ) του Βυρωνή ολόρθο ν ’ αγναντεύει κάτω τα Λιμνιά , τους Χωματόβουνους , τη Λάουρα και τη Λαπάτσα μέχρι την Καραμανιά . Είναι απόγευμα και η μαγεία της φύσης δεν με αφήνει να εγκαταλείψω το μέρος . Με σέρνει μέχρι τον Προφήτη Ηλία όπου γινόταν το γνωστό πανηγύρι στις 20 Ιουλίου . Από εκεί κατηφορίζω για το Κάρμι με πρώτο σταθμό το Πλατάνι . Πίνω νερό , τρώγω σύκα και συνεχίζω την κατηφόρα . Σταματώ πιο πέρα στην Ανεφανή και απολαμβάνω τη θέα από τον Ζέφυρο μέχρι την Καντάρα . Στ ’ αριστερά μου η Ζωγραφκιά και η Λαξιά , πιο πέρα ο Πυρόκρεμμος και η Σκοτεινή . Δεξιά μου το Μελίσσι και ο Κούρβελλας και λίγο πιο πέρα ο Άη Λαρκός με τα παράθυρα της Ρήγαινας σε μια μαγευτική πόζα . Περνώ από τον Πάνω Κάμπο και θυμούμαι εκεί τους τόπους που μαζεύαμε μανιτάρια και λίγο πιο κάτω τα Χωραφούθκια με τα Πηαούλια , με τα ωραία μερσινόκοκκα . Πιο πέρα τα μαζιά του Καβαλλάρη , εκεί όπου έμεινε ατέλειωτη η συνοικία με την ονομασία « Εκατομμύρια » η οποία υποσχόταν ν ’ αλλάξει τον τρόπο ζωής του Καρμιού . Προχωρώντας , φτάνω δυτικά προς τον Πετρωτό και το Βουναρούιν . Συνεχίζω και φτάνω μέχρι τα Φτέρυχα και συναντώ τον γέρο Γιακουμή να μαζεύει σταφύλια , για να τα πουλήσει στο πανηγύρι του Αγίου Χρυσοσώτηρου που γινόταν στο χωριό μας στις 6 του Αυγούστου . Η σκέψη μου με οδηγεί στην Κακοσκάλα της Σκοτεινής , όπου την επισκεπτόμουν συχνά κυνηγώντας φάσσες και αρκοπέζουνα . Από ψηλά αγναντεύω κάτω το Παλιομονάστηρο μέχρι το Χα - Ποτάμι και το Πικρόνερο και πιο πέρα μέχρι τον Τρασιάν , το εργοστάσιο του Σεβέρη που έφτιαχνε το πυρηνέλαιο , χτισμένο πάνω στη θάλασσα να κάνει παρέα με τον Άγιο Φανούριο λίγο πιο πέρα . Αριστερά το παρεκκλήσι του Αγίου Φανουρίου , ενώ πιο πέρα το εργοστάσιο του Σεβέρη .