ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ µ 183 και αποφασίσαμε να πάμε στο κέντρο του χωριού και μείναμε πολλοί μαζί στο σπίτι του Δημήτρη Μιτίδη . Όσον αφορά τα τρόφιμα , μας προμήθευαν καθημερινά οι ειρηνευτές . Οι νύχτες πλέον ήταν πολύ εφιαλτικές και δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε . Όλους τους άντρες από 16 μέχρι 65 χρόνων τους μάζεψαν και τους πήραν αιχμαλώτους στην Τουρκία . Κάτι που θυμούμαι πολύ έντονα ήταν η παρουσία κάποιου Τουρκοκύπριου ηλικιωμένου , ψηλού και εύρωστου από τη Βασίλεια , ο οποίος φρόντιζε πάντοτε να συνοδεύει τους Τούρκους στρατιώτες και τους εμπόδιζε να κάνουν οτιδήποτε κακό στους Καρμιώτες , διότι είπε οι Καρμιώτες ήταν ήσυχος κόσμος και δεν είχαν παράπονο . Μιλούσε άπταιστα ελληνικά συνήθως με τον Μάρκο Χατζηκώστα που ήταν παλιός του φίλος όπως έλεγε και όποτε άκουε Κάρμι έμπαινε μπροστά και ερχόταν να μας προστατέψει , διαφορετικά όπως μας έλεγε και τον πιστεύω απόλυτα , θα σκότωναν και θα βίαζαν όπως έκαναν και αλλού . Την υποτιθέμενη προστασία τη βίωσε η οικογένειά μου και τη δεύτερη μέρα της αιχμαλωσίας μας , όταν πήγαμε στο σπίτι μας , η μάνα μου και εγώ , για να πάρουμε ρούχα και πέσαμε πάνω σε ολόκληρο ασκέρι από Τούρκους στρατιώτες την ώρα που καταλήστευαν το σπίτι μας . Δύο από αυτούς ήταν οι εργολάβοι - καλουψιήδες που έκτιζαν το σπίτι μου και μόλις μας είδαν , φώναξαν από μακριά τους άλλους να μην μας κάνουν κακό γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι . Βρήκαμε όλα μας τα ρούχα σκορπισμένα στο πάτωμα , διαλέξαμε μερικά και φύγαμε σώοι . Η αιχμαλωσία / εγκλωβισμός μας αυτός διήρκησε δέκα μέρες . Στις 4 Αυγούστου και πάλιν με την παρουσία του Τουρκοκύπριου από τη Βασίλεια μάς είπαν ότι έπρεπε να φύγουμε από το χωριό χωρίς να πάρουμε οτιδήποτε μαζί μας . Μας έβαλαν σε λεωφορεία και μας μετέφεραν στη Λευκωσία σε σημείο κοντά στο « Αντωνάκης Μπάρ » στην πράσινη γραμμή και μας άφησαν να φύγουμε προς τις ελεύθερες περιοχές . Αμέσως μας παρέλαβαν άνθρωποι του Ερυθρού Σταυρού και μας πήραν στο παλιό Γ . Σ . Π από όπου μας μετέφεραν σε καταφύγια της Πολιτικής Άμυνας . Από τη στιγμή αυτή αρχίζει μια νέα φάση στη ζωή μας μέχρι να γίνει το θαύμα της επιστροφής . « Κάρμι », μόνο 5 γράμματα . Τα τέσσερα από αυτά είναι τα γράμματα της καρδιάς . Τυχαία άραγε ή μήπως επειδή άφησα την καρδιά μου εκεί ; « Κάρμι μου κι΄αν σε έχασα , δεν θα σε λησμονήσω κι΄όποτε θέλει ο Θεός , κοντά σου θα γυρίσω .»