ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ µ 175 Δεν βρήκαμε εκεί ούτε στρατιώτες ούτε αξιωματικούς του στρατοπέδου διότι από νωρίς το πρωί όλο το στρατόπεδο κινήθηκε προς το τουρκοκυπριακό χωριό Τέμπλος και προς το σημείο της απόβασης , στο Πικρό Νερό . Στο σημείο κατέφθαναν συνεχώς και άλλοι έφεδροι στρατιώτες που ζητούσαν όλοι επίμονα να βρουν και να πιάσουν όπλα . Κάποιος πολίτης φώναζε να φύγουμε γιατί δεν υπήρχαν όπλα . Πρέπει να αναφέρω πως συνεχώς το στρατόπεδο βομβαρδιζόταν από τα τουρκικά αεροπλάνα , χωρίς να πετυχαίνουν τον στόχο τους . Εγώ επειδή στη θητεία μου υπηρέτησα εκεί τους είπα ότι ξέρω πού ήταν η αποθήκη του οπλισμού . Τη βρήκαμε όμως κλειδωμένη και παραβιάσαμε τις κλειδαριές όπου βρήκαμε κάσιες γεμάτες όπλα μέσα στα γράσα καθώς και σφαίρες . Ο καθένας έπαιρνε ό , τι ήθελε . Ένα οπλοπολυβόλο που δεν λειτουργούσε το έφτιαξε ο Σαββής του Γερμανού . Μαζευτήκαμε εκεί πολλοί χωριανοί μεταξύ των οποίων ο Σωτήρης Μαύρος , ο Στέλιος ( γαμπρός του Γιωρκάτζιη ), ο Νάκης του Κώτσιου , ο Γιώργος Σιαηλής , ο γαμπρός του Αντρέας Κυπριανού , ο Σάββας Γ . Κοζάκου , οι Σάββας και Σωτήρης Γερμανού , ο Δημήτρης Μάος , ο Άγγελος Σπύρου , ο Αντρέας Πίσσας , ο Κώστας Μάρκου και άλλοι . Βγαίνοντας από το στρατόπεδο βρήκαμε ένα βαν με τα κλειδιά πάνω και αφού το πήραμε με οδηγό τον Δημήτρη Μάο , ξεκινήσαμε αρχικά προς το σημείο της επέμβασης στο Πικρό Νερό , και μετ΄εμποδίων λόγω πολυβολισμών που δεχόμασταν από τα αεροπλάνα φτάσαμε μέχρι το κέντρο του Αγίου Γεωργίου . Εκεί είχαμε φαίνεται άγγελο να μας προστατεύει γιατί είδαμε έναν στρατιώτη δικό μας να έρχεται τρεχάτος από δυτικά , όπου το σημείο της απόβασης και μας είπε λαχανιασμένος να μη κινηθούμε προς τα εκεί διότι οι Τούρκοι είχαν βγει στη στεριά και πήραν θέσεις και στις δύο πλευρές του κυρίου δρόμου . Αμέσως αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια προς το Κάρμι με σκοπό να πάρουμε θέσεις στους λόφους νότια της απόβασης σε σημείο που να βλέπαμε τι γινόταν . Φτάνοντας στο νεκροταφείο του χωριού κινηθήκαμε δυτικά προς τον Βουνό όπου μόλις πήραμε θέσεις δεχτήκαμε τα πυρά με όλμους από τον Άγιο Ιλαρίωνα , και πολυβολισμούς από τα πλοία και τα αεροπλάνα . Τότε εγκαταλείψαμε το μέρος αρχικά τρέχοντας προς Καλεβούνια και εν μέσω των συνεχόμενων όλμων αποφασίσαμε να πάμε στην τοποθεσία Χωραφούδκια όπου υπήρχε πυκνό πευκοδάσος και δεν θα γινόμασταν αντιληπτοί . Είναι ίσως εκ θαύματος που δεν είχαμε μέχρι εκείνης της στιγμής ούτε και ένα θύμα . Φτάνοντας εκεί αρχίσαμε και καθαρίζαμε τα όπλα μας από τα γράσα και παρακολουθούσαμε βόρεια τα τεκταινόμενα στην περιοχή του Πέντε Μίλι και Πικρού Νερού , έχοντας υπόψη μας τυχόν επέλαση των Τούρκων νότια προς τις θέσεις μας και το χωριό μας . Από εκεί εγώ μαζί με τον Γιώργο Σιαηλή σκεφτήκαμε να ενημερώσουμε τηλεφωνικά οποιοδήποτε αξιωματικό βρούμε σε κάποιο στρατόπεδο , σχετικά με την κατάσταση που βλέπαμε . Ο αξιωματικός που βρήκαμε τελικά σε στρατόπεδο στον Βόσπορο μας είπε το εξής τραγελαφικό : Είστε λεβέντες , χωρικοί σκληραγωγημένοι και να πάρετε κουβέρτες και να πάτε να τις