ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 168 προς την έδρα μας στο Πέλλα Πάις . Από πάνω μας πετούσαν σε χαμηλό ύψος τουρκικά ελικόπτερα που μετέφεραν στρατιώτες και εφόδια στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα και καλυπτόμενοι φθάσαμε πεινασμένοι και διψασμένοι στο χώρο διασποράς της μοίρας . Καθίσαμε εκεί και ξεκουραστήκαμε λίγο από τις ταλαιπωρίες της ημέρας περιμένοντας μια νέα διαταγή , ένα καινούργιο στόχο . Γύρω στις δέκα το βράδυ πήραμε τη μεγάλη διαταγή που δεν ήταν άλλη από αυτή που όλοι περιμέναμε . Να προχωρήσουμε προς κατάληψη των τούρκικων οχυρών από τα Πετρομούδκια μέχρι και τον Άγιο Ιλαρίωνα . Τα οχυρά αυτά ήταν μεγάλης στρατιωτικής σημασίας για τους Τούρκους και σε περίπτωση που έπεφταν στα χέρια μας , αυτόματα οι Τούρκοι έχαναν και το παιχνίδι . Είναι γι ’ αυτό το λόγο που οι Τούρκοι φρόντιζαν με κάθε δυνατό τρόπο να ενδυναμώνουν και να τα κρατούν απόρθητα . Αφού διασταυρώσαμε τον ασφαλτόδρομο Κερύνειας - Λευκωσίας με πάσα προφύλαξη πότε με βάδισμα της γάτας και πότε έρποντας , καταφέραμε γύρω στα μεσάνυχτα και διεισδύσαμε στις γραμμές του εχθρού , κάνοντας υφαρπαγές των σκοπών και αρχίζοντας την άμεση καταστροφή των τουρκικών πολυβολείων . Μπήκαμε ήδη στο πρώτο στρατόπεδο που η ειρωνεία της τύχης το φέρνει να είναι κτισμένο μέσα σε χωράφι που ανήκει στην οικογένεια του πατέρα μου , στην τοποθεσία Αλακάτι . Οι τόποι γνώριμοι σε μένα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο , αφού από μικρός ερχόμουνα εδώ με τους γονείς μου . Οι σφαίρες πολλές και διασταυρούμενες και από τις δύο πλευρές και οι πιθανότητες να τραυματιστούμε ή να σκοτωθούμε πολλές . Ο πρώτος Τούρκος που συνάντησα μπροστά μου ήταν έτοιμος να μας ρίψει χειροβομβίδα πράγμα που το κατάφερε αλλά ο ίδιος έπεσε νεκρός από το δικό μου όπλο . Κοντά μου εκείνη την στιγμή ήταν ο συγχωριανός μου Θεωνάς , ο Κακουλλής Λάμπρος , ο Κλεάνθης και ο Ρόκας Βασίλειος . Από τη χειροβομβίδα δεν έπαθε κανένας μας τίποτα . Δίπλα μου κειτόταν ο Θέος και έτρεξα αμέσως κοντά του όταν αντιλήφθηκα ότι κατάπιε ένα κάλυκα από το δικό του όπλο . Με το δάκτυλό μου κατάφερα μετά δυσκολίας και του τον έβγαλα από βαθιά στον λαιμό που είχε κολλήσει . Είδα δίπλα τον Κακουλλή που δέχθηκε ριπή αυτομάτου όπλου στην κοιλιακή χώρα και έτρεξα χωρίς καθυστέρηση στο τούρκικο Κ . Ψ . Μ . που προσπεράσαμε , έφερα νερό και άρχισα να πλένω τις πληγές του . Αυτό επαναλήφθηκε τρεις τέσσερις φορές μέχρι που οι Τούρκοι με πρόσεξαν και άρχισαν να μου βάλλουν από μικρή απόσταση . Πρόφθασα και τους έριξα χειροβομβίδα που είχε απόλυτη επιτυχία σκοτώνοντας όλους όσοι ήταν εκεί . Η μάχη συνεχιζόταν με εκκαθαρίσεις στα τουρκικά χαρακώματα δίπλα από τον Πύργο του Παυλίδη . Μας έβαλλαν από νότια , από το οχυρό Κοτζιά Καγιάκ και από δυτικά από τη Μούττη του Μαύρου και από το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα . Στο φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα κατέφυγαν πολλοί Τούρκοι στρατιώτες που μετέφεραν τα ελικόπτερα καθόλη τη διάρκεια της προηγούμενης μέρας . Άρχισε να χαράζει και κόντευαν να μας τελειώσουν τόσο οι σφαίρες όσο και το νερό που είχαμε