ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 166 Στο άκουσμα αυτής της εισήγησής μου ο λοχαγός του ΛΥ Αργύρης Αθανάσιος απάντησε πολύ στενοχωρημένος : « Όχι λοχία . Ο πόλεμος είναι άνισος . Το τμήμα δεν είναι ικανό για μια τέτοια προσπάθεια . Είμαστε λίγοι και δεν υπάρχει ο κατάλληλος τρόπος να συνδράμουν και άλλα φίλια τμήματα της Εθνικής Φρουράς ». Ο λοχαγός σίγουρα γνώριζε όσο κανείς άλλος το άνισο του αγώνα μας και δεν ήθελε να βάλει σε περιπέτειες τον άμαχο πληθυσμό του χωριού . Η πορεία από το χωριό Κάρμι προς το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο . Ήταν απόγευμα της Τρίτης 23.7.1974 και το τμήμα ανηφόριζε προς τον Προφήτη Ηλία του Πενταδακτύλου . Προχωρούσα μπροστά , δίπλα - δίπλα με τον λοχαγό και ακολουθούσαν οι υπόλοιποι του τμήματος . Περάσαμε τον « Πάνω Κάμπο » όπου το μονοπάτι μάς οδηγούσε προς την κορυφή του βουνού . Σταματήσαμε για δέκα λεπτά στην τοποθεσία « Ανεφανή » και ξεκουραστήκαμε . Στάθηκα για λίγο και αγνάντευα το χωριό μου . Δεν ήθελα να το χάσω από τα μάτια μου από τα οποία έπεφταν βροχή τα δάκρυα . Αισθανόμουνα φταίχτης , γιατί δεν μπορούσα να του προσφέρω προστασία και ασφάλεια . Το ξανακοίταζα ψιθυρίζοντάς του ένα μεγάλο συγνώμη αλλά και μια υπόσχεση ότι δεν θα το ξεχάσω ποτέ περιμένοντας την όμορφη εκείνη μέρα που θα του ψάλλω μαζί με τους χωριανούς , τη γλυκιά λευτεριά . Με αυτό το συναίσθημα του πόνου και της θλίψης , έκανα μεταβολή . Το Κάρμι πλέον , δεν το έβλεπα με τα φυσικά μου μάτια , αλλά με τα μάτια της καρδιάς . Με αυτό , λοιπόν , το πικρό ποτήρι του καημού , συνεχίσαμε την πορεία μας και δε γνωρίζαμε τι θα συναντούσαμε , αλλά ούτε και είχαμε επικοινωνία με άλλα φίλια τμήματα για να ενημερωθούμε , αν η περιοχή μέχρι τον Προφήτη Ηλία ήταν ελεύθερη . Όμως δεν υπήρχε άλλη λύση διαφυγής . Προχωρήσαμε πιο πάνω από την Ανεφανή και φθάσαμε στην τοποθεσία « Πλατάνι ». Η πορεία μας από κει και πέρα έπρεπε να είναι προσεκτική γιατί πλησιάζαμε το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία . Εκεί εν καιρώ ειρήνης , ενέδρευε ένα μικρό τμήμα του 231 Τάγματος πεζικού . Άραγε , θα βρίσκαμε δικούς μας στρατιώτες ή θα μας « υποδέχονταν » Τούρκοι ; Μην ξεχνάμε ότι ανατολικά από το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία , περίπου τέσσερα χιλιόμετρα βρίσκεται το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα . Να και το ευχάριστο . Κατόπιν αναγνώρισης της περιοχής είδαμε δύο στρατιώτες μουντζωμένους από τα αποκαΐδια των πυρκαγιών , να τραβούν σύρματα , προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τις ενσύρματες επικοινωνίες της περιοχής των ημέτερων στρατιωτικών δυνάμεων . Βρεθήκαμε στα νότα τους και όταν τους φωνάξαμε μάς ενημέρωσαν ότι η περιοχή του Προφήτη Ηλία και όλες οι δυτικές πλευρές του Πενταδακτύλου , κατέχονταν από τις δικές μας δυνάμεις . Έτσι , άνετα και χωρίς προφυλάξεις , μπήκαμε στο μονοπάτι πιο πάνω δεξιά από την τοποθεσία Πλατάνι και σε δέκα λεπτά βρεθήκαμε στο εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία .