ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ µ 161 Όταν λοιπόν οδοιπορούσα προς τις ανατολικές περιοχές του χωριού Άγιος Γεώργιος ένα ΤΟΜΠ πέρασε δίπλα μου και αφού προχώρησε λίγα μέτρα πιο μπροστά , για άγνωστους λόγους σταμάτησε . Σε ένα λεπτό ξανακινήθηκε προς την Κερύνεια . Για να μη γίνω αντιληπτός έτρεξα προς τον κύριο δρόμο , από τον οποίο είχε περάσει το ΤΟΜΠ και γρήγορα έπεσα σε μια μεγάλη μισοξεραμένη κολοκυθιά και κρύφθηκα . Σ΄εκείνα τα πρώτα δέκα λεπτά πέρασαν και άλλα άρματα που ένα από αυτά πολυβολούσε νότια του δρόμου , όπου βρισκόμουν . Προφανώς θα εντόπισε δικούς μας στρατιώτες που κατέφευγαν προς την Κερύνεια . Ήμουν μόνος και έρημος . Ταυτόχρονα τα τουρκικά αντιτορπιλικά βομβάρδιζαν με καταιγιστικό πυρ την περιοχή από τον Άγιο Γεώργιο μέχρι τις βουνοκορφές του Πενταδακτύλου δυτικά του Αγίου Ιλαρίωνος . Προφανώς ο σκοπός των Τούρκων ήταν να σπάσουν την άμυνά μας και να παρεμποδίσουν την ενίσχυση της περιοχής με φίλιες δυνάμεις που τυχόν θα έρχονταν από τον Πενταδάκτυλο , νοτίως του χωριού Κάρμι και συγκεκριμένα από τον Προφήτη Ηλία . Όταν λοιπόν σταμάτησε η φούρια των αρμάτων σηκώθηκα και έτρεξα λίγο πιο πέρα από τον κεντρικό δρόμο . Δεν πρόλαβα όμως να συνέλθω από το μερικό σοκ που έπαθα και ξαφνικά , άκουσα από μακριά θορύβους και άλλων αρμάτων τα οποία κινούνταν προς την πόλη . Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο και μη έχοντας άλλη επιλογή , έτρεξα και μπήκα σ΄ένα σπίτι που βρισκόταν νότια του ελαιοτριβείου του χωριού , κατά μήκος του κεντρικού δρόμου . Κάποιοι άγνωστοι , ευτυχώς δικοί μας , ήλθαν και αυτοί μέσα στο σπίτι . Ήταν μεγαλύτεροι στην ηλικία , με μεγάλες φαβορίτες και μακριά μαλλιά . Οι τρεις κρατούσαν μαρτίνια και κάποιοι άλλοι μόνο κράνη . Οι περισσότεροι σοκαρισμένοι , μπήκαν κάτω από τα κρεβάτια των δύο υπνοδωματίων . Σε λίγο ήρθε κοντά μας και ο καταδρομέας της Μοίρας Πούμπας Κυριάκος και γίναμε ένδεκα . Το σπίτι βρισκόταν περίπου 50 μέτρα από τον κεντρικό δρόμο όπου κινούνταν τα εχθρικά άρματα , σίγουρα δεν ήταν ο κατάλληλος χώρος απόκρυψής μας , γιατί ήμασταν όπως τα ποντίκια μες τη φάκα . Όμως , εκείνη τη στιγμή ήταν η μόνη λύση . Ωστόσο αισθανόμασταν απογοήτευση και σύγχυση , γιατί νιώθαμε ότι μια κανονιά από εχθρικό άρμα πάνω στο σπίτι θα σήμαινε τον τάφο μας . Πέντε λεπτά αργότερα ο συνάδελφος εξαφανίστηκε . Βγήκε από το ανατολικό παράθυρο του σπιτιού και μπήκε στο περιβόλι με τις λεμονιές . Παρά ταύτα βρήκα το κουράγιο και γέμισα τουλάχιστον τις μισές μου γεμιστήρες με σφαίρες που είχα σε μικρά κουτάκια στις τσέπες . Πίσω μου ήταν το ψυγείο και μπροστά μου η διπλή πόρτα της κεντρικής εισόδου . Ξαφνικά είδα μια λάμψη με λίγο καπνό προς το ταβάνι και άκουγα απ΄ έξω δυνατούς πυροβολισμούς . Αμέσως σύρθηκα προς τον τοίχο όπου ο ώμος μου άγγιζε το μικρό εικόνισμα της Παναγίας . Και « ω του θαύματος ». Αισθάνθηκα μέσα μου ένα αόρατο χέρι να με κρατά και να μη μπορώ να κινηθώ . Ακολούθησε και δεύτερη λάμψη σαν αστραπή και δυνατός κρότος στην πόρτα της σάλας του σπιτιού . Με μεγάλη μου έκπληξη , είδα στη μέση της πόρτας , μια μεγάλη τρύπα και δίπλα άλλες μικρότερες . Το απέναντι της