ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΚΑΡΜΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ 158 όπως θα ήθελε . Οι Τούρκοι πιεσμένοι από τα ημέτερα εύστοχα καταιγιστικά πυρά , το εγκατέλειψαν και το έβαλαν στα πόδια . Οι κακομοίρηδες όμως δεν πρόλαβαν έγκαιρα να απομακρυνθούν και το άρμα άρχισε να σκεπάζεται με μαύρους καπνούς και να καταστρέφεται . Στο μεταξύ οι όλμοι του ΛΥ συνέχισαν να βαρούν από τη νότιά μας πλευρά και τα βλήματα σφύριζαν πάνω από τα κεφάλια μας με κατεύθυνση το σημείο της απόβασης . Η χαρά μας ήταν μεγάλη και αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε . Μάλιστα τόσος ήταν ο ενθουσιασμός μας , ώστε πολλοί συνάδελφοι καταδρομείς έκαναν φιγούρες χορεύοντας . Ήδη είχαμε πετύχει αυτό που λάβαμε ως αποστολή . Εκείνη τη στιγμή περιμέναμε εντολές για το πώς θα ενεργούσαμε από εκεί και πέρα . Επιθυμία όλων μας ήταν να βρεθούμε πιο μπροστά , για να έχουμε πλήρη οπτική επαφή με το σημείο της απόβασης . Πολλοί από μας είχαν προωθηθεί . Δυστυχώς όμως πλανηθήκαμε από κακές πληροφορίες . Ο εχθρός είχε αποβιβάσει αρκετά άρματα από την ημέρα του Σαββάτου και όχι μόνο τα δύο , όπως αρχικά πληροφόρησαν τους αξιωματικούς μας . Τα είχαν αποκρύψει πίσω από τους όχτους και τους τοίχους των κέντρων αναψυχής , λίγα μέτρα πιο πάνω από την παραλία , που είχε αποβιβαστεί . Στις 9:15 π . μ τρία εχθρικά αρματαγωγά και ένα οπλιταγωγό πλησίασαν την ακτή , από την οποία μικρά αποβατικά παρελάμβαναν Τούρκους στρατιώτες και πολεμικό υλικό . Οι αποβιβάσεις πλέον δε γινόντουσαν μονάχα λίγα μέτρα δίπλα από τον βράχο της θάλασσας του Πέντε - Μιλίου αλλά και ανατολικότερα προς την περιοχή του χωριού Άγιος Γεώργιος . Τα δε δρομολόγια των αποβατικών προς την ακτή ήταν ανεμπόδιστα και συνεχή , με την εχθρική αεροπορία να παρελαύνει πάνω από τα κεφάλια μας . Λίγα λεπτά αργότερα κινήθηκαν τρία άρματα προς την Κερύνεια και άλλα τόσα μας είχαν κυκλώσει . Τα δύο ήταν μεταφοράς προσωπικού , ΤΟΜΠ . Παράλληλα , πίσω από τα τουρκικά άρματα έρχονταν Τούρκοι στρατιώτες ( πεζικό ). Βαρούσαμε εναντίον τους με ό , τι μέσο διαθέταμε . Κρίμα όμως που στα βαρέα ΠΑΟ 106 χιλιοστών δε βρίσκονταν οι χειριστές τους . Αυτό μας στοίχισε πολύ γιατί βρισκόμασταν στο στόμα του λύκου , κυκλωμένοι , χωρίς αντιαρματική δυνατότητα . Και δε μας έφτανε μονάχα αυτό , ακούσαμε από τον ασύρματό μας κάποιον συνάδελφο μας να αναφέρει ότι πολλά τετράποδα ( τούρκικα άρματα ) κινούνταν από το Πέντε Μίλι προς την Κερύνεια . Ταυτόχρονα οι προωθημένοι καταδρομείς έτρεχαν προς το μέρος μας φωνάζοντας ότι διετάχθη στις 10:30 π . μ ., από τον υποδιοικητή της Μοίρας Μαντζουράτο Ευάγγελο που εκτελούσε χρέη διοικητού , αυτοδιάλυση ( να διαφύγει ο καθένας με δική του πρωτοβουλία και όπως τον βολεύει ), με σημείο συνάντησης τη Μοίρα μας στο Πέλλα - Παϊς . Αν αυτό ήταν ανέφικτο , τότε να επιδιώκαμε να ενωθούμε με άλλες φίλιες δυνάμεις . Δέκα λεπτά πριν την αυτοδιάλυση ο λοχαγός της Υποστήριξης Αργύρης Αθανάσιος ορμούσε εναντίον των αρμάτων ρίχνοντάς τους χειροβομβίδες φωνάζοντας : « Παιδιά μη τα φοβηθείτε , ρίξτε τους . Έχουν απυρόβλητο 20 μέτρα ».