ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ " 151 « Μας είπαν ότι σκότωσαν τον αδελφό μου Χαμπή και μας φοβέριζαν , για να μιλήσουμε . Εμείς δεν τους είπαμε τίποτα και αυτό τους εξόργιζε ακόμα περισσότερο . Έβγαλαν όλα μας τα ρούχα από τα ερμάρια , τα έβαλαν σε σωρό μέσα στο σπίτι και μας τα έκαψαν . Το σπίτι μας έπαθε μεγάλες ζημιές . Το έκαναν άχρηστο και δεν μπορούσαμε να μείνουμε μέσα . Μας έδιωξαν από το σπίτι μας και πήγαμε να μείνουμε για λίγες μέρες στο συγγενικό μας σπίτι του Γιαννή του Ζιπιτή ». Συγκινημένη μου αφηγείται ότι την πήραν μαζί με τη μικρή της αδελφή Νίκη μέχρι το Φουντζί και τις φοβέριζαν συνεχώς αλλά και « πάλιν δεν τους είπαμε τίποτα », λέει περήφανη . « Όταν τελείωσε ο αγώνας , ήρθαν και εκτίμησαν τις ζημιές που ανέρχονταν στις 500 λίρες . Τελικά μας έδωσαν μόνο 300 λίρες . Θυμούμαι ακόμα ότι ο Κυριάκος Μάτσης έστειλε από το Δίκωμο όπου βρισκόταν , ευχαριστήρια επιστολή στη μητέρα μου για τη φιλοξενία καθώς και το θάρρος που επέδειξε όλη η οικογένειά της και δε μίλησε στους Άγγλους . Την επιστολή αυτή την κατέστρεψε φοβούμενος ο αδελφός μου ο Χαμπής , μήπως και τη βρουν οι Άγγλοι ». Οι Καρμιώτες ψηφίζουν στις 13 Δεκεμβρίου 1959 τις πρώτες προεδρικές εκλογές μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου μας , στο παλιό σχολείο του χωριού .