ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 44ο

91 Εξεγερτήριες Μνήμες πότισες κι είν’ η καρδιά μου αστέρι»; Γιατί οι καρδιές της νιότης φλογίζονταν από τις φλόγες του λυτρωμού, που έκαιγαν το ατσάλι της δουλείας. Ενώ τώρα οι κομπογιαννίτες των «παρακαταθηκών» μετέτρεψαν τα νεανικά στήθια σε μικροπλανήτες αερίων, που τριγυρνούν στο διάστημα με προορισμό να χαθούν στο άπειρο. Και ενώπιον της μαθητιώσης νεότητος δεν εμφανίζονται πια δάσκαλοι φωτοδότες, αλλά φωτοσβέστες με τα σύμβολα της τυραννίας που βρυκολάκιασαν από το μαύρο παρελθόν του σκοταδισμού. Και όμως από τις εξουσίες πέρασαν δίπλα από τόσους άχρηστους και έξυπνοι Έλληνες, με μυαλό ικανό να προβλέψει την κατρακύλα που παρέσερνε στον χαμό τούς επιγόνους των ηρώων της αγχόνης, των ολοκαυτωμάτων, των βασανιστηρίων. Που θα μπορούσαν να προλάβουν τους δαίμονες που μας σέρνουν στην άβυσσο μιας τουρκοκρατίας που η προδοσία κι η αχρησία της άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες. Σήμερα, μέρα μνήμης Κρατητηρίων, σ’ αυτό τον Κρανίου Τόπο, ας δούμε την αλήθεια απαλλαγμένη από οικτρές αυταπάτες και προσβλητικές ψευδαισθήσεις. Ο προαιώνιος εχθρός προπαρασκευάζεται για πόλεμο. Ουρλιάζει τη φοβέρα του όλη μέρα. Τον πόλεμο δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Ας απαιτήσουμε, λοιπόν, το δικαίωμα να αντιμαχήσουμε πάνοπλοι με το δίκιο μας. Και το δίκαιό μας θα αντιλαλήσει τόσο δυνατά που θα συγκλονίσει τον κόσμο και τελικά θα συντρίψει την απειλή. Γιατί, όπως θα έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ, το δίκαιο μπορεί να ναυαγεί, αλλά ουδέποτε καταποντίζεται . Έτσι τα έδειξε ο Θεός από την ώρα της Δημιουργίας. Γι’ αυτό στέκει ακόμα ο κόσμος.