ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 44ο

87 Ήταν μόνο Τρακόσιοι Αμέσως μετά κατευθύνθηκε προς την Πύλη και καθοδηγούσε ο ίδιος τους άνδρες που υποχωρούσαν προς το Αγγλικό Κολλέγιο. Ο Υπολοχαγός Κόλλιας του 2ου Λόχου πρέπει να ήταν και ο τελευταίος ΕΛΔΥΚάριος που εγκατέλειψε το Στρατόπεδο. Πριν από αυτόν, δύο-τρία λεπτά το είχε εγκαταλείψει και ο Στρατοπεδάρχης του. Ήταν περίπου 4 και κάτι το απόγευμα! Στον χώρο πίσω από την Σχολή Γρηγορίου ήταν δύο άρματα Μ48 των Τούρκων κατεστραμμένα. Τα κατέστρεψε μια ομάδα των αντιαρματιστών Λοκατζήδων «των Νοράτλας» της Α΄ ΜΚ/Γ΄ ΜΑΚ υπό τον Ανθυπολοχαγό Κοϊμτζόγλου. Έτσι τα άρματα αυτά δεν έκοψαν τη δίοδο διαφυγής των ΕΛΔΥΚαρίων. Οι Τούρκοι μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις μέσα στο Στρατόπεδο, κατά το συνήθειό τους δεν σεβάστηκαν τους ΗΡΩΕΣ νεκρούς της ΕΛΔΥΚ. Σε κάποιους έκοψαν τα κεφάλια και τα έβαλαν πάνω στον δρόμο του Γερολάκκου και την Πύλη του και τα φωτογράφιζαν. Η διαχρονική βαρβαρότητα των απόγονων των Μογγόλων της ασιατικής στέπας σε όλο της το μεγαλείο. Ήταν τόσο το μίσος τους για τους ΕΛΔΥΚαρίους. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ΜΟΝΟ 318 άνδρες εγκαταλελειμμένοι από όλους, χωρίς άρματα, αντιαρματικά και αεροπορία, αντιμετώπισαν επιτυχώς για 60 ώρες ένα στράτευμα που αποτελείτο από 6.900 περίπου πάνοπλους Τούρκους στρατιώτες, ενισχυμένους με 4 ίλες αρμάτων (περίπου 60 άρματα), πυροβολικό, όλμους και βέβαια την πανταχού παρούσα τουρκική αεροπορία! Μια αναλογία ένας Έλληνας εναντίον είκοσι δύο Τούρκων (1:22)! Ήταν οι 300 ήρωες της ΕΛΔΥΚ... Κλείνοντας αυτό το άρθρο θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλες σημαντικές ιστορικές στιγμές όπου ο χαρακτηριστικός αριθμός 300 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Ελληνική Ιστορία: Στο Δραγατσάνι το 1821 με τον Ιερό Λόχο του, στα υψώματα κοντά στο σημερινό χωριό Κιουτσούκ Καλετζίκ στη Μικρά Ασία το 1922 με το 5/42 Σ.Ε., στο Διεθνές Αεροδρόμιο Λευκωσίας το 1974 με την Α΄ ΜΚ/Γ΄ ΜΑΚ. Παντού περίπου 300! Ένας αριθμός-σημείο αναφοράς ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗΣ, ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ!