ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 44ο

85 Ήταν μόνο Τρακόσιοι άρματα προχωρούσαν και προστάτευαν το πεζικό που ακολουθούσε. Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ τους χτυπούσαν χωρίς σταματημό. Αλλά μπορείς να σταματήσεις τα άρματα με τυφέκια Μ1; Το πυροβολικό της 187 ΜΠΠ κτυπούσε ακόμα και επιβράδυνε την πορεία των αρμάτων, αλλά δεν την ανέκοπτε. Τα άρματα που έρχονταν από τον Γερόλακκο έφτασαν κοντά στις θέσεις του Λόχου Διοικήσεως, οι άνδρες του οποίου, παρότι δευτερευουσών ειδικοτήτων, μάχονταν με απερίγραπτη αυτοθυσία! Τότε χάθηκε ο ΗΡΩΑΣ επικεφαλής της Διμοιρίας Μηχανικού, ο Λοχαγός από τη Μάνη Σωτήρης Σταυριανάκος. Στην προσπάθειά του να ακινητοποιήσει ένα άρμα, πυροβολώντας τον οδηγό του σχεδόν εξ επαφής, όπως το είχε ξανακάνει, εντοπίστηκε από τον πυροβολητή άλλου άρματος που ήταν κοντά και βλήθηκε στο κεφάλι, πεθαίνοντας ακαριαία. Στην προσπάθειά του ο στρατιώτης Μάριος Βολακάκης να τραβήξει προς τις ελληνικές θέσεις το σώμα του άτυχου Λοχαγού, δέκτηκε βροχή από σφαίρες και έπεσε νεκρός. Οι Τούρκοι λοιπόν είχαν πλησιάσει τόσο πολύ -ιδιαίτερα στο Ύψωμα Β΄- που σε κάποιες περιπτώσεις είχαν «σπάσει» τις γραμμές των ΕΛΔΥΚαρίων και τα άρματα περνούσαν πάνω από τα ορύγματά τους. Εκεί υπήρξαν μάχες σώμα με σώμα, απερίγραπτου ηρωισμού, όπου γραφιάδες, ταχυδρόμοι, οδηγοί, μάγειροι, νοσοκόμοι, οπλουργοί, καψιμιτζήδες, τεχνίτες, μουσικοί, αποθηκάριοι έδειξαν ότι ανεξαρτήτως ειδικότητας ο Έλληνας στρατιώτης υπερέχει κατά παρασάγγας σε ηρωισμό από οποιονδήποτε άλλον στρατιώτη!