ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 44ο

83 βρήκαν μία προς μία τις εξόδους των αεραγωγών του και άρχισαν να διοχετεύουν αποπνικτικά αέρια και έτσι κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ανυπόφορη κατάσταση μέχρι ασφυξίας για τους υπερασπιστές του. Οι άνδρες μέσα στο οχυρό δεν μπορούσαν πλέον να αναπνεύσουν και προ της απειλής του θανάτου από ασφυξία ο Διοικητής του Οχυρού περί την 16:00 ώρα διέταξε την παράδοσή του. Αξιωματικοί και οπλίτες κατάκοποι, λυπημένοι, εξαντλημένοι από το διήμερο αγώνα, αλλά υπερήφανοι γιατί έκαναν το καθήκον τους στο ακέραιο, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στο βουλγαρικό έδαφος, όπου παρέμειναν κάτω από άθλιες συνθήκες που δημιούργησε για αυτούς ο βουλγαρικός στρατός (δεν ξεχνούσαν οι Βούλγαροι την ήττα τους στο Β’ Βαλκανικό Πόλεμο), μέχρι που υπογράφηκε το Πρωτόκολλο Συνθηκολόγησης στις 9 Απριλίου 1941, οπότε οδηγήθηκαν στη μεθόριο και αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι απώλειες της φρουράς του Οχυρού ανήλθαν σε 25 νεκρούς και 70 τραυματίες, ενώ των Γερμανών ήταν πάνω από 800 νεκροί και τραυματίες. Οι Γερμανοί μίλησαν για τον ηρωισμό και τη γενναιότητα των 300 υπερασπιστών του Οχυρού Ιστίμπεη. Εάν δεν διέθεταν συντριπτική υπεροχή σε αεροπλάνα, άρματα, πυροβόλα και βιοχημικά όπλα, η πτώση του Οχυρού θα ήταν αδύνατη. Και ερχόμαστε μετά από 33 χρόνια στην πολύπαθη Κύπρο μας. Κάπου εκεί στον χώρο μεταξύ Γερολάκκου και Αγίου Δομετίου, που βρισκόταν το μεγάλο Στρατόπεδο «Ταγματάρχη Δ. Πουλίου», το Στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ., που εγκαταστάθηκε στο κυπριακό έδαφος με βάση τις προβλέψεις των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και μετά την ανακήρυξη του ανεξάρτητου Κυπριακού Κράτους το 1960. Είναι ξημέρωμα της 16ης Αυγούστου 1974. Είχε προηγηθεί η πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής και ήταν η 3η μέρα της δεύτερης φάσης, γνωστή ως «Αττίλας ΙΙ» . Οι τούρκοι προσπαθούσαν να καταλάβουν το Ελληνικό Στρατόπεδο από το πρωί της 14ης Αυγούστου αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η ενισχυμένη διλοχία των Ήταν μόνο Τρακόσιοι