ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 44ο

81 Η μάχη άρχισε το πρωί της 20ης Μαΐου 1825 και κράτησε περίπου οκτώ ώρες. Για τους πεπειραμένους Αιγύπτιους και τους Γάλλους αξιωματικούς τους δεν ήταν εύκολο να κάμψουν την αντίσταση των λιγοστών Ελλήνων κι αυτό διότι και οι 300 πολέμησαν με υπέρμετρη γενναιότητα επί τόσες ώρες. Τα ταμπούρια τους έμεναν απλησίαστα από το οθωμανικό πεζικό, που όταν εφορμούσε δεχόταν βροχή τα βόλια των τριακοσίων. Κάποια στιγμή που ο Ιμπραήμ, αποκαμωμένος με τα αποτυχημένα συνεχή γιουρούσια του στρατεύματός του, διέταξε «γενική επίθεση» και των 12.000 ανδρών του, τα καριοφίλια πλέον δεν προλάβαιναν να απωθήσουν τους «αραπάδες» του Αιγύπτιου Πασά. Έτσι τελικά οι άνδρες του Ιμπραήμ και με τη βοήθεια του ιππικού τους εισέβαλαν μετά από αλλεπάλληλες συνεχείς επιθέσεις στα ταμπούρια των Ελλήνων και τους σκότωσαν σχεδόν όλους, ανάμεσά τους και τον Παπαφλέσσα, ο οποίος βρισκόταν στο πρώτο ταμπούρι δίπλα από την ελληνική επαναστατική σημαία. Ο Ιμπραήμ, μετά τη μάχη, παρότι αλλόθρησκος, ζήτησε να του φέρουν μπροστά του τη σορό του Παπαφλέσσα. Αφού λοιπόν έβαλε και τον έστησαν έτσι όπως ήταν αιματοβαμμένος σε ένα δένδρο, τον φίλησε στο μέτωπο ως ένδειξη περιστασιακούσεβασμούσε έναν γενναίοαντίπαλο.Μετάόμως, κατά τα γνώριμα ήθη των Οθωμανών, διέταξε να του κόψουν το κεφάλι και να το περιφέρουν στο στράτευμα ως λάφυρο. Η Μάχη στο Μανιάκι ήταν μια άνιση μάχη από όλες τις πλευρές και έφερε στη μνήμη πολλών τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη θυσία των 300 του Λεωνίδα . Μετά από116 χρόνιαπάμε στο Οχυρό Ιστίμπεη, πουαπέχει 16 χιλιόμετρα από το Ν. Πετρίτσι και βρίσκεται στο ύψωμα Κερκίνη (Μπέλες). Απέχει 250 περίπου μέτρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και βρίσκεται σε υψόμετρο 1.339 μέτρων. Το Οχυρό αποτελούσε τμήμα του συγκροτήματος των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά κι είχε ως αποστολή την απαγόρευση της πρόσβασης μέσω της οδού από Πετρίτσι προς Ν. Πετρίτσι, σε συνδυασμό με τα οχυρά Άσπρη Πέτρα και Στήριγμα. Διοικητής ήταν ο Ταγματάρχης (ΠΖ) Ξανθός Πικουλάκης και διέθετε 10 Ήταν μόνο Τρακόσιοι