ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 44ο

11 Ομιλία για την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων του Αγώνα της ΕΟΚΑ, την τετραετία 1955-1959. Η εν λόγω επαναστατική προσπάθειααποτελεί μέχρι σήμερα την τελευταία απελευθερωτική ενέργεια ενός τμήματος τουΕλληνισμού, γεγονός το οποίο δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας. Κατά τη διάρκεια της τετράχρονης, πολύμορφης πάλης με τις δυνάμεις του βρετανικού αποικιακού καθεστώτος νέα σκηνικά αυτοθυσίας στήθηκαν από τους Έλληνες Κυπρίους. Ξεχωριστή θέση στη συλλογική μνήμη καταλαμβάνουν τα τρία ολοκαυτώματα του Μαχαιρά (τον Μάρτιο του 1957), του Αχυρώνα στο Λιοπέτρι (τον Σεπτέμβριο του 1958) και του Δικώμου (τον Νοέμβριο του ίδιου έτους), όπου οι μαχητές της ΕΟΚΑ, περιφρονώντας τις διαταγές των Βρετανών να παραδοθούν, έπεσαν μαχόμενοι χύνοντας το άλικο αίμα τους στον βωμό της λευτεριάς. Πολλοί άλλοι, επίσης, έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και το δικαίωμα στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό, καθιστάμενοι για τις επόμενες γενιές ως οι σκαπανείς της κυπριακής ελευθερίας. Παρά τις τεράστιες θυσίες του Κυπριακού Ελληνισμού, ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν οδήγησε στην Ένωση, όπως η μεγάλη πλειονότητα των κατοίκων της Κύπρου επιθυμούσε. Από την άλλη, συνετέλεσε στον τερματισμό της βρετανικής αποικιακής κυριαρχίας και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πορεία του νεοσύστατου κράτους δεν υπήρξε ανέφελη, λόγω διαφόρων προβλημάτων που κλήθηκε εξαρχής να αντιμετωπίσει κατά την εφαρμογή του συντάγματος. Μια από τις πιο σοβαρές δυσκολίες ήταν και η δημιουργία των δικών του Ενόπλων Δυνάμεων: το άρθρο 129 του κυπριακού συντάγματος προνοούσε τη συγκρότηση στρατού δύναμης 2.000 ανδρών, ο οποίος θα αποτελείτο σε ποσοστό 60% από Έλληνες Κυπρίους και 40% από Τούρκους Κυπρίους . Αρχηγός ανέλαβε ο υποστράτηγος ε.α. Μενέλαος Παντελίδης και υπαρχηγός ο ταξίαρχος ε.α. Χουσαμεττίν Τανιάρ. Εντούτοις, η συγκρότηση του Κυπριακού Στρατού επρόκειτο να αποδειχθεί εγχείρημα ανολοκλήρωτο, παρόλο που μέχρι σήμερα, συνταγματικά τουλάχιστον, συνεχίζει να υφίσταται . Η αμοιβαία καχυποψία και οι διαφορετικές επιδιώξεις των δύο κοινοτήτων -όπου οι Έλληνες Κύπριοι επιδίωκαν μεικτή στελέχωση σε κάθε επίπεδο, ενώ οι Τούρκοι Κύπριοι απαιτούσαν την πραγματοποίηση της στελέχωσης με κοινοτικά κριτήρια σε