Άδοντας και υμνώντας τα κυπριακά δασικά δέντρα

Μα τζι οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν στους αγώνες, τζαι τζείνα που συμβόλιζεν εμείναν στους αιώνες. Σοφίαν εσυμβόλιζεν, την νίκην, την ειρήνην, που σύμβολον στους Ολυμπιακούς για πάντοτε θα μείνει. Γι’ αυτόν βραβείον στους νικητές άλλον δεν εδιούσαν, στεφάνιν που κλωνίν ελιάς μόνον τους εφορούσαν. Της Μεσογείου εν δεντρόν πολλά αγαπημένον, στην Κύπρο μας το βρίσκουμεν τζαι ένει δοξασμένον. Διά μας λάδιν τζαι καρπόν, φάρμακα τζαι ξυλείαν, το μύρον ετοιμάζουν το με λάδιν στην εκκλησίαν. Πάρα πολλά εν τα καλά που θκιά η ελιά στον τόπον, δίχα πολλά ανταλλάγματα, λλίον νερό τζαι κόπον. Το λάδιν πρώτον τζαι καλόν, με τόσες πολλές χρήσεις, βάρτε το στη διατροφή φρέσκον αγνόν της φύσης. Ένει τζαι θεραπευτικόν, τους μυς τους χαλαρώνει, συκώτι γιανίσκει τζαι χολήν, τους πόνους μαλακώνει. Ο Ιπποκράτης, πατέρας των γιατρών, πάντα το εθωρούσεν, σαν γιατρειάν ιδανικήν, σ΄αρρώστους το διούσεν. Φύλλα, φλοιόν, κορμόν, καρπόν, ούλλα η ελιά χαρίζει, φροντίζει κόσμον τζαι πουλιά, ζώα πολλά ταΐζει. Απού τα φύλλα τζαι φλοιόν, αφέψημαν ιφκάλλουν, που για παθήσεις εν καλόν συχνά που μας τρομάζουν. Μα τζι οι καρποί της, οι ελιές, όπως τζι αν ένει φάτες, πράσινες, μαύρες, τσακιστές, ξυδάτες, κολυμπάτες. Οι μέρες που μαζεύκουνται εν σαν γιορτή μεγάλη, συνάουνται οι φαμελιές, ούλλοι μιτσιοί τζαι μιάλοι. Ύστερις παίρνουν τες ελιές στον μύλο να αλέσουν, να φκάλουν λάδι καθαρόν όσο τζι αν ιμπορέσουν. Τάγκια για να γεμώσουσιν στον κόσμο να πουλήσουν, Τζι άλλοι το λάδιν της γρονιάς για να εξασφαλίσουν. Όποιοι τζι αν παν’ εν σαν γιορτή, μεγάλον παναΰριν, πίνουν ζιβάνα τζαι κρασίν τζερνά ο γιός τον τζύρην. Ψήνουν καπήρες τζαι ελιές στα κάρβουνα π’ αλείφουν, με λάδιν φρέσκον όμορφον, τα δάκτυλά τους γλείφουν. Πολλά μπορώ ακόμα να σας πω για την ελιάν που φέτος γιορτάζει τζαι τιμούμεν την ολόκληρον το έτος. Είμαστεν τόσον τυχεροί που η Κύπρος μας χαρίζει άφθονες πάμπολλες ελιές τζαι τόσο μας φροντίζει. - 45 -