Άδοντας και υμνώντας τα κυπριακά δασικά δέντρα

Φέτος γιορτάζω τζι εύκουμαι ο κόσμος να ακούσει, τα λόγια που εις τες γιορτές για μένα θα λαλούσιν. Μπορεί έτσι να καταλάβουσιν, τζαι σ’άλλους να το πούσιν πως πρέπει να με σέβουνται τζαι να με αγαπούσιν. Γιατί τζι εγιώ απόλυτα τον κόσμον αγαπώ τον, νοιάζουμαι τον τζι απλόσιερα τον πλούτο μου διώ του. Σκιάν, ανθούς μα τζαι καρπόν, τζαι ξύλον παινεμένο, μα θέλω τζι εγιώ αντάλλαγμαν, αγάπη περιμένω. Είμαι φυτόν ολιγαρκές, όμορφον σαν ανθίζω, που Μάρτην ως τον Μάιον πάντα μουσκομυρίζω. Τα άνθη μου εν φάρμακον, τονώνουν την καρδίαν, τα νεύρα κατευνάζουσιν, μά’χουν τζι άλλην αξίαν. Για την αρρώστιαν που χτυπά τους ηλικωμένους, τζαι κάμνει τους να τριγυρνούν έξω σαν τους χαμένους, το τσιάι μου τους βοηθά νωρίς να την προλάβουν, την αρτηριοσκλήρωση βοηθά να αποβάλουν. Σαν έρτει το φθινόπωρον το φρούτο μου ωριμάζει, νόστιμον σαν το τρώεις ωμόν, ψήνεις το τζαι στο κάζι. Κάμνει λαδάππιν εύγευστον, ωραίαν μαρμελάδαν που έτσι μόνον ψήνουν την σε Κύπρον τζαι Ελλάδαν. Θκιούμεν όμως τζαι χαράν σε πάμπολλους αδρώπους, που σαν δεν πιάσουν θήραμαν, μετά που τόσους κόπους, αφήνουμεν απλώσιερα τη βούρκα να γεμώσουν, καρπούς να πάρουν έσσω τους, καλλύτερα να νιώσουν. Πολλές φορές γινούμαστεν γι’ άλλα δεντρά το μπόλιν, της αππιθκιάς, πομηλιθκιάς τζι άλλων που τούντο σόιν. Θκιούμε φαΐν εξαίρετον στην άγρια πανίδα, τρώσιν λαοί τζαι αγρινά τζι η φρουτονυχτερίδα. Γι’ αυτό τζαι φέτη ένωσα ανάγκη να μιλήσω, μεγάλη χάρη που εσάς σήμερις να ζητήσω. Κρατάτε εις το σιέρι σας οχτρούς για μας μεγάλους που εξαρτούνται που εσάς τζαι όι που τους άλλους. Ποτσίαρα τζαι κάρβουνα που έννεν καλά σβησμένα, σβανάες που κόφκουν τα δεντρά, τζαι σχέδια φκαρμένα, που αν δεν τα χειρίζεστε σοφά, εμάς να μεν πειράζουν, εννα χαθούμεν που τη γην, εν σάμπως να μας σφάζουν. Μπορεί να μεν σας φαίνεται μεγάλος ο χαμός μας, όμως εσείς θα φταίετε για τον αφανισμό μας. Τζαι τότε οι απογόνοι σας αντί να σας θυμούνται, έννα λαλούν «ας όψουνται» τζαι έννα σας καταρκούνται. Τζαι για να κλείσω πιο καλά τζαι πιο ελπιδοφόρα, θέλω να πω σε ούλλους σας: «Πάρτε μεγάλη φόρα». Ξέρω πως αν το βάλετε καλά μες το μυαλό σας, τούντο κακό θ’αντιστραφεί, τζαι θαν’ για το καλό σας. Τζι ούλλοι θα είμαστε καλά, ζώα, δεντρά, αδρώποι, τζαι ο Θεός θε να λαλεί: «Αξίζασιν οι κόποι!» - 41 -