Άδοντας και υμνώντας τα κυπριακά δασικά δέντρα

Το Τζυπαρίσσι Δέντρο της χρονιάς 2002 (Ιανουάριος 2002) Δεντρό της φετινής γρονιάς ένει το Τζυπαρίσσιν, που υπάρχει μες τον τόπο μας π΄ανατολήν ως δύσην. Αειθαλές, μακρόβιον, ένει τζαι κωνοφόρον, τζι οι ρίζες του καλύπτουσιν βαθκιά μεγάλο χώρον. Έτσι στηρίζεται γερά στο χώμαν που φυτρώνει, Τζι ολόισιον, αγέρωχον πολλά μέτρα ψηλώνει. Ανέμους εν λοΐζεται γι΄αυτόν τζαι το φυτεύκουν, γυρόν που τα περβόλια τους για να τα προστατεύκουν. Εν δέντρον, όμως, δασικόν, στο Τρόοδος έννα τό΄βρεις τζι αν δεν ήτουν τ΄οδόφραγμαν ήτουν να καμαρώνεις. Πάνω στον Πενταδάκτυλον, κοντά στο Αγριδάτζιν, που εν το Τζυπαρισσόβουνον στην πιο ψηλήν του ράσιην, γεμάτον με Τζυπάρισσους, δεκάμετρους λεβέντες, που τους κουρσέψαν βάρβαροι δίχα πολλές κουβέντες. Ένει που οικογένειαν με δώδεκα αδέρφκια, τα τέσσερα τα βρίσκουμεν στης Τζύπρου τα λημέρκα. Το πιο κοινόν τζαι ξακουστόν που εν για μας καμάριν, ένει τ΄οριζοντόκλαδον, γενναίο παλληκάριν. Το ξύλον του Τζυπαρισσιού έσιει τζι ονομασία, γιατί εν το τρώει ο σκούλουκος ούτε τζι η υγρασία. Λαλούν το αιωνόβιον τζαι κάμνουν το κατάρτια, δοκούς πας τα πλοιάρια, έπιπλα τζαι αρμάρκα. Αφού να καταλάβετε, στη Ρώμην άμαν πάτε, πον΄τ΄ Άη Πέτρου ο ναός αν θέλετε ρωτάτε, τες πόρτες του αλλάξασιν μετά που σιίλια γρόνια, μά΄ταν τζυπαρισσόξυλον που άντεξεν τόσα σσιόνια. Γι’ αυτόν τζι εμείς γιορτάζουμεν φέτος τζαι το τιμούμεν, το Τζυπαρίσσιν δίκαια «λεβέντην» το λαλούμεν. - 25 -