Άδοντας και υμνώντας τα κυπριακά δασικά δέντρα

Η Κληρονομιά (Ιανουάριος 2000) Ούλλοι εκαρτερούσαμεν να μπει το θκυό σιιλιάες (2000), τζαι ετοιμάζαμεν γιορτές παντού πολλές τζαι μιάλες. Αντα τζι ακούστηκεν το ΜΠΑΜ στες 12 η ώρα, εππέφταν που τον ουρανόν αστέρκα σαν την μπόρα. Πολύγρωμα τζι αστραφτερά, μιτσιές στραπές τζαι μιάλες, τζι΄ο κόσμος ούλλος άλλασσε φιλιά, εφτζιές τζι αγκάλες. Νέος αιώνας έμπηκεν τζαι νέα χιλιετία, μα’να μας καταγνώννουσιν με βάσιμην αιτία. Χαρκούμαστεν εφέραμεν δώρα πολλά μαζί μας, μα κάμνουν μανιχά ζημιάν στην όμορφην την γήν μας. Πολέμους τζαι καταστροφές σ΄ούλλης της γης το πλάτος, τζι ο αέρας π΄αναπνέουμεν μόλυσσιν εν γεμάτος. Καπνούς τζαι καυσαέρια, τζαι δάση πον΄ κρουσμένα, ή που τα κατακόψαμεν, τζαι ΄γίναν τσιιμεντένα. Πολλές επαραδόσαμεν τζαι μιάλες εφευρέσεις, που άμαν τες δουν τ΄αγγόνια μας σίουρα έννα κλαίσιν. Λιπάσματα τζαι χημικά παντού μες τους αγρούς μας, για νά ’χουμεν ολόγρονα μίσιιμου τους καρπούς μας. Τομάτες τζαι λαχανικά σιειμώναν, καλοτζαίριν τζι ορμόνες να τα κάμνουσιν μιάλα με δίχα ταίριν. Θκυο-τρεις σταξιές εν το νερόν που φέραμεν μαζίν μας, τζαι τζείνον έσιει χημικά που τράβησεν η γη μας. Όμως ελπίδαν έχουμεν αν λλίον το σκεφτούμεν, τζαι κάτω ξαναγράψουμεν τι τους κληροδοτούμεν. Να πάμε πίσω στα παλιά, στη φύση, στα δεντρά μας, ίσως τζαι ξαναφέρουμεν υγείαν στα παιθκιά μας. Αφού μας αποδείξασιν πως τούτα ούλλα εν λάθος, μα ο ππαράς εγίνηκεν για ούλλους μιάλον πάθος. Ίντα να κάμουν τον ππαράν, αν που τον ήλιον κρούσουν, δίχα δεντρά να σσιάζουσιν, δίχα νερόν να πιούσιν; Γι’ αυτόν την διαθήκην μας π΄αφήκαμεν στ΄αγγόνια, ελάτε να την σβήσουμεν μες τούντα πρώτα γρόνια. Το θκυό σιιλιάες έμπηκεν, τζι εδώκαμεν τα πάθη, τζι έννα τραβούν τ΄αγγόνια μας που θαν δικά μας λάθη. Βάρτε το ούλλοι μες τον νουν, να δώσουμεν στα νιάτα, νερόν που να ναι καθαρόν μέσα σε κάθε στράτα. Ελάτε να φυτέψουμεν φυτά, δεντρά τζαι θάμνους, κάμνουν τον τόπον όμορφον τζαι πράσινους τους κάμπους. Τζαι τον αέραν καθαρόν, γεμάτον οξυγόνον, κληρονομιάν να σιαίρουνται, τζι όι να φέρνει πόνον. - 21 -