Άδοντας και υμνώντας τα κυπριακά δασικά δέντρα

Η Πορτοκαλιά τζ΄οι ρίζες μας (Ιανουάριος 1994) Οδηγός: Γεια σου, Πορτοκαλίτσα μου, ήρτα να σε ποτίσω. Εγιώ ΄μαι που σε φύτεψα τζαι ήρτα να σε δροσίσω. Σιαίρουμαι που μεγάλωσες, ρουφώ τη μυρωθκιά σου, γρουσά τα πορτοκάλια σου κρέμμουνται στα κλωνιά σου. Πορτοκαλιά: Γεια τζαι σε σέναν, κόρη μου, έξερα πως εν’ νάρτεις, τζαι πέρκιμον σε μιμηθούν οι αδρώποι ούλλης της πλάσης. Μ’αγάπην με ανάγιωσες, εφρόντισες με τόσον, που οι καρποί μου μοιάζουσιν με μέλιν τζαι με δρόσον. Όμως θωρώ τζι απέναντι τζαι η καρκιά μου σπάζει που πιο κάτω τ΄αδέρφκια μου στέκουν ξερά ποζάβλιν. Πριχού τραβήσουν την γραμμήν τζαι το νησί χωρίσουν ήτουν παράδεισος ποτζεί, μα ήρταν να τον μαδήσουν. Δε που τα καταντήσασιν, πάσιν εγερημώσαν, αδρώπου σιέριν τά’σασεν τζι αδρώποι τα ξηλώσαν. Οδηγός: Τζι εγιώ θωρώ τα τζαι πονώ που εν ιμπορώ να πάω να δω τζαι το περβόλι μας, τα φρούτα του να φάω. Ακούω τα που τον παππούν τζαι την στετέ μου μόνον τζαι τον Θεόν παρακαλώ να σβήσει τούντον πόνον. Πορτοκαλιά: Θκυό λόγια θέλω να σου πω, τζαι βάρτα στο μυαλό σου, ίσως μπορεί να φυλαχτεί τζι άλλον ο θησαυρός σου. «Βάρτε δεντρά μες τες αυλές, στα δάση βάρτε πεύκα, Ασσέν τζαι σ΄τούτην την πλευράν που ΄σιετε μες τα σιέρκα. Τα δέντρα φέρνουσιν βροσιές, δκιούν σας τζαι οξυγόνον, γρειάζεται τα ο τόπος μας, κερδίζετε τζαι γρόνον. Οδηγός: Μα έλα εξήγα μου καλά, χαρκούμαι εν καταλάβω. Ίντα να κάμω πε μου το, τζι εγιώ θα τ΄αναλάβω. Πορτοκαλιά: Μπορεί να μεν σ΄αφήνουσιν οι βάρβαροι να πάεις να τα ποτίσεις τα δεντρά, τα φρούτα τους να φάεις. Μα τες βροσιές εν ιμπορεί κανένας να ΄μποδίσει ποτζεί να τα ποτίζουσιν ώσπου να γίνει λύση. Οδηγός: Φεύκω, Πορτοκαλίτσα μου, βουρώ να το φωνάξω σ΄ούλλους τους φίλους τζαι γνωστούς, τον κόσμον να τραντάξω: «Φυτέψετε δεντρά πολλά, βροσιές να φέρουν τόνον, για να κρατήσουν στη ζωήν, τες ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ!» - 9 -