HTML

18 Ρίξε του μια ματιά την ώρα που κοιμάται. Συνέχισε να κοιτάς, το μικρό στήθος... που ανεβοκατεβαίνει. Το χεράκι του, με την παλάμη σφικτά κλειστή, σαν γρόνθο ή τα δαχτυλάκια του ανοιχτά. Τα ποδαράκια απλωμένα, ή γυριστό στο πλάι το κορμί, κι εκείνα μαζεμένα. Αυτές είναι απλά εικόνες. Μπορείς να τις κρατήσεις και να χαίρεσαι. Μα ένα πράγμα δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις. Τι άραγε να ονειρεύεται. Τι γράφει μέσα του... Όσο κι αν λες το αγαπάς ποτέ δεν θα μπορέσεις να ζήσεις τις εικόνες του. Τα σύνορά σου σταματάνε εκεί.