Glyn Hughes 1931 - 2014

84 Στο αργό ταξίδι με το πλοίο προς την Κύπρο το 1956, η πρώτη αποκάλυψη ήταν το φως. Ο Γκλυν Χιουζ θυμόταν «τις οξείες γωνίες των ροζ και των πορτοκαλί, αργά το απόγευμα σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμη μόλυνση στην Αθήνα» και την άφιξή του στην Κύπρο κατά το σούρουπο, όπου τα ελαιόδεντρα φαίνονταν να φτάνουν μέχρι και την άκρη του δρόμου Λεμεσού-Λευκωσίας, που τότε είχε μία μόνο λωρίδα κυκλοφορίας. Έκτοτε έζησε, εργάστηκε και ζωγράφισε στον τόπο αυτό. Ο Γκλυν αγόραζε τα γήινα χρώματα με την οκά (σε καφέ χαρτοσακούλες), τα οποία στη συνέχεια αναμίγνυε με λινέλαιο, και ένα μεγάλο μέρος της αφηρημένης τουδουλειάςεκείνης τηςπεριόδουήτανσεκαφέαποχρώσεις, συχνά με την προσθήκη άμμου. Τη χρήση βερνικοχρώματος (enamel) στα έργα του –που απεδείχθη αρκετά ανθεκτικό– την αποδίδει στην επίδραση από τα έργα της Gillian Ayres. Πέρασε όμως αρκετός χρόνος πριν αρχίσει να πειραματίζεται με ακρυλικά χρώματα. Χρησιμοποίησε επίσης το λευκό, το οποίο ήταν και το χρώμα του εδάφους που είδε για πρώτη φορά στην Κύπρο, αλλά κυρίως λαδομπογιές που εισάγονταν από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκίνησε ζωγραφίζοντας τοπία και σπίτια από πλιθάρι (πλίνθους), ταξι- δεύοντας σε χωριά του νησιού με το λεωφορείο, σε κάποια από τα οποία διέμενε όταν μπορούσε. Ο Γκλυν πίστευε ότι εκείνη την εποχή έμαθε το τοπικό χρώμα, αλλά αυτό που αποκαλούσε «πλήρες» χρώμα το έμαθε δουλεύοντας με παιδιά. Ζούσε σε ένα σπίτι απέναντι από την τάφρο των ενετικών τειχών της Λευκωσίας. Ήταν, όμως, μια δύσκολη και ταραγμένη περίοδος, καθώς η Κύπρος αγωνιζόταν για να κερδίσει την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία, την αποικιακή δύναμη, ενώ συχνά υπήρχε απαγόρευση της κυκλοφορίας (κέρφιου). Το 1959, γνώρισε τον Κύπριο ζωγράφο Χριστόφορο Σάββα, ο οποίος είχε σπουδάσει στο ατελιέ του Γάλλου κυβιστή ζωγράφου André Lhote (1885–1962) στο Παρίσι, την περίοδο που εξέθεταν ταυτόχρονα και οι δύο έργα τους στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας (δεν υπήρχαν τότε γκαλερί). Ο Γκλυν παρουσίαζε τοπία (σκηνές από κυπριακά χωριά) αλλά και πλήρως αφηρημένα έργα. Ο ίδιος λέει πως όταν κοίταξε όλα του τα έργα συγκεντρωμένα μαζί σε εκείνη την έκθεση, αποφάσισε να μην ζωγραφίσει ξανά τοπία. Την επόμενη χρονιά, μαζί με τον Σάββα, άνοιξαν την πρώτη αίθουσα τέχνης και πολιτιστικό κέντρο του είδους στην Κύπρο, την γκαλερί Απόφασις, με στόχο να εισαγάγουν και να προωθήσουν τη σύγχρονη τέχνη στο νησί. Εν τω μεταξύ, καθώς οι Βρετανοί έφευγαν από την Κύπρο, έμεινε σε ένα αποικιακό μπανγκαλόου κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 1960, σε ένα τμήμα της Λευκωσίας που σήμερα βρίσκεται στη νεκρή ζώνη. Στην Κύπρο της Αγγλοκρατίας [1956–1960]