Glyn Hughes 1931 - 2014

346 Ήταν μια εποχή όχι και τόσο ανεκτική ίσως; Στη Βρετανία τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και αυστηρά. Είχα φίλους που πήγαν φυλακή χωρίς να έχουν κάνει τίποτα, απλώς γιατί τους είχαν δει μαζί. Στη Μέση Ανατολή τα πράγματα ήταν πολύ πιο χαλαρά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω κατά τη διάρκεια του ’74 –εγώ δούλευα ως κριτικός κινηματογράφου σε μια εφημερίδα– είχα δει δύο Έλληνες στρατιώτες να βγαίνουν απ’ το σινεμά πιασμένοι χέρι-χέρι. Κανείς δεν είπε τίποτα, το ’χα γράψει και στην εφημερίδα θυμάμαι, τόση εντύπωση μου έκανε. Έτσι, με κάποιο τρόπο δεν ένιωθα κοινωνικά αποκλεισμένος στην Κύπρο. Βέβαια, δεν ήμουν τόσο δραστήριος, ζωγράφιζα όμως τη σεξουαλικότητά μου χωρίς να το αντιλαμβάνομαι. Στην Κύπρο κανείς δεν έκανε ερωτήσεις, ήταν όλοι πολύ διακριτικοί. Στο Λονδίνο, για παράδειγμα, δεν πήγαινες ποτέ σε δημόσιες τουαλέτες. Συνέβαιναν πολλά περίεργα πράγματα. Η ομοφυλοφιλία ήταν άλλωστε παράνομη και αυστηρά τιμωρούμενη μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50, αν δεν κάνω λάθος. Στην Κύπρο τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνομαι, είχα σεξουαλικές αναφορές στα έργα μου, αντρικές αναφορές που δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου αν βρισκόμουν στο Λονδίνο. Αλλά δεν είχα και τόσες εμπειρίες, ήμουν περισσότερο ρομαντικός... Γιατί όμως υπάρχουν οι αναφορές στο αντρικό σώμα στα έργα μου; Ίσως και γιατί ήτανε πολύ πιο εύκολο τότε να ζωγραφίσεις έναν άντρα γυμνό, παρά μια γυναίκα. Οι μόνες γυναίκες που μπορούσε κανείς να ζωγραφίσει γυμνές ήτανε πόρνες. Μπορούσα να ζωγραφίζω άντρες χωρίς να φοβάμαι, γιατί πραγματικά κανένας δεν νοιαζόταν. Οι Κύπριοι δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα με τα φαλλικά σύμβολα! Ήμασταν πάντα πιο προχωρημένοι από τους Βρετανούς. Τι ρόλο έχουν οι αντρικές αναφορές στα έργα σας; Πιστεύω ότι είναι η δική μου δύναμη. Η δύναμη να επιβληθώ στον εαυτό μου ή σε έναν άλλο άντρα. Οι λόγοι βέβαια είναι πολλοί, είναι βαθύ το θέμα. Από την άλλη δεν είναι όλη μου η δουλειά σεξουαλική... Παρόλο που έτσι μου φαίνεται τελευταία, όποτε κοιτάζω τον κατάλογό μου... Ίσως μυστικά τότε να είναι. Ο ερωτισμός είναι σίγουρα ένα πολύ έντονο στοιχείο στη δουλειά σας . Γιατί όμως; Θέλω να πω, εγώ δεν είμαι έτσι. Πιστεύω ότι έχει να κάνει με τη δύναμη. Τη δική σας δύναμη; Τη δική μου δύναμη, δεν νομίζεις; Είμαι ένας επιθετικός πολεμιστής, ίσως. Ζήσατε ιστορικές στιγμές για την Κύπρο, από τον απελευθερωτικό αγώνα μέχρι την ανεξαρτησία και την εισβολή και γράψατε: «Για μένα σημασία είχε να είμαι εκεί και να μην είμαι πολιτικοποιημένος». Πώς το εννοείτε; Για μένα το να είμαι πολιτικοποιημένος θα σήμαινε να είμαι μέλος ενός κόμματος. Στο βάθος είμαι σοσιαλιστής, αλλά δεν θεωρώ τον Λυσσαρίδη σοσιαλιστή. Είναι ακροδεξιός! Μιλούσα με κάποιον πριν χρόνια που μου είχε πει «Γκλυν, είμαι κουμουνιστής». Και του είπα, «μα αφού μιλούσες