Glyn Hughes 1931 - 2014

30 Γκλυν Χιουζ: Ο Κύπριος ξένος Ο Γκλυν Χιουζ (1931–2014) γεννήθηκε στο χωριό Hawarden της επαρχίας Flintshire της Ουαλίας, κοντά στα σύνορα με την Αγγλία. Αφού παρακολούθησε μαθήματα τέχνης στο Canterbury College of Art και ασχολήθηκε με το ερασιτεχνικό θέατρο κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία (RAF), γράφτηκε στο Bretton Hall College of Education στο Yorkshire, όπου την περίοδο 1951–1953 παρακολούθησε μαθήματα στη διδασκαλία εικαστικών και παραστατικών τεχνών στα δημοτικά σχολεία. 26 Όπως ο ίδιος έλεγε, ήταν στο Bretton Hall όπου βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον και το κίνητρο για να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τον ενθουσιασμό του για τις τέχνες. Παρά το γεγονός ότι στο κολέγιο ήταν στην ίδια τάξη με κάποιους ώριμους φοιτητές ζωγραφικής, που προέρχονταν από σχολές Καλών Τεχνών και είχαν τα αντίστοιχα πτυχία, εκείνος δεν πτοήθηκε. Ο Γκλυν συνήθιζε να λέει: «Εκ των υστέρων, νομίζω ότι η έλλειψη περιφερειακής κατάρτισης στην τέχνη με ώθησε κατευθείαν στον μοντερνισμό». 27 Στη συνέχεια, ο Χιουζ δίδαξε στο Castleford, τη γενέθλια πόλη του διάσημου Άγγλου γλύπτη Χένρυ Μουρ, καθώς και στη μικρή επαρχιακή πόλη Holmfirth. Εκείνη την περίοδο, όπως θυμάται ο ίδιος, βιώνει τα έντονα χρώματα στη ζωγραφική – ειδικά σε μια γκαλερί στο Wakefield, όπου «είδε έναν πίνακα του Patrick Heron και ένα αφηρημένο έργο σε μπλε χρώματα από έναν άλλο καλλιτέχνη το όνομα του οποίου δεν μπορούσε να θυμηθεί». 28 Ο Χιουζ δίδασκε τέχνη και θέατρο στο Cobourg School στην Old Kent Road του East End στο Λονδίνο στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Στον ελεύθερο χρόνο του συναντούσε άλλους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Gillian Ayres, Harry (Henry) Mundy, Bernard Farmer και Malcolm Morley και επισκεπτόταν εκθέσεις σε μεγάλες γκαλερί (Barbara Hepworth, Piet Mondrian), καθώς και τις μικρότερες εμπορικές γκαλερί, όπου ενημερωνόταν για τους Ευρωπαίους μοντερνιστές. Ο Χιουζ είχε φίλους από το Bretton Hall στην Κύπρο, αλλά επιπλέον συνδεόταν με την περιοχή και με έναν άλλο τρόπο, αφού ο θείος του είχε πεθάνει στην Τουρκία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο αδελφός του είχε υπηρετήσει στην Κύπρο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, το 1956, αποδέχθηκε μια θέση στο Junior School στη Λευκωσία. Ο Χιουζ ήταν φιλελεύθερος και προοδευτικός λόγω της οικογένειάς του που ανήκε στην εργατική τάξη και τον ανέθρεψε με σοσιαλιστικά ιδανικά. Επιπλέον, αν και ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν έκρυψε ποτέ την προτίμησή του προς το ανδρικό φύλο, με το ανδρικό γυμνό να αποτελεί τη βάση για πολλά από τα αφηρημένα έργα του, στην εσωστρεφή και συντηρητική τότε Κύπρο ποτέ δεν περιθωριοποιήθηκε, αλλά αντιθέτως ήταν πάντοτε κοινωνικά αποδεκτός. Όπως είχε πει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του το 2008: «Tα έργα μου είναι περισσότερο πολιτικά παρά ερωτικά. Όχι όμως πολιτικά με την έννοια της Αριστεράς ή της Δεξιάς, παρόλο που εγώ κλίνω προς την Αριστερά. Δεν ξέρω, από τη μια είμαι πολιτικοποιημένος και από την άλλη δεν είμαι. Είμαι απλώς ένας καλλιτέχνης». 29 Η τελική στροφή του Χιουζ προς την αφαίρεση είχε επίσης σχέση με τον σεξουαλικό του προσανα- τολισμό. Στην ίδια συνέντευξη, λέει: «Είχα αντιληφθεί τον δύσκολο ρόλο μου –πως ίσως να ήμουν ομοφυλόφιλος– και η σκέψη αυτή με ώθησε άμεσα στην αφαίρεση». 30 Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι το αφηρημένο –και ασταθές– σύμπαν του Χιουζ εμπεριείχε αρμονικά τις ομοερωτικές του φιλοδοξίες. Στο αργό ταξίδι με το πλοίο προς την Κύπρο εκείνη τη χρονιά, η πρώτη αποκάλυψη ήταν το φως. Ο Γκλυν Χιουζ πάντοτε θυμόταν «τις οξείες γωνίες των ροζ και των πορτοκαλί, αργά το απόγευμα σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμη μόλυνση στην Αθήνα» και την άφιξη του στην Κύπρο κατά το σούρουπο, όπου τα ελαιόδεντρα φαίνονταν να φτάνουν μέχρι και την άκρη του δρόμου Λεμεσού– Λευκωσίας. Έκτοτε έζησε, εργάστηκε και ζωγράφισε στην Κύπρο. Το νησί δεν ήταν το δεύτερό του σπίτι, αλλά έγινε το σπίτι του.