Glyn Hughes 1931 - 2014

266 Ιούλιος 1967 Λευκωσία Νέα Σχήματα και Χρώματα Ο Σάββα διερεύνησε τις δυνατότητές του... ανέμιξε τα χρώματα του με έναν καλό τρόπο για να εμφανιστούν διάφανα σαν κρύσταλλο τον Μάιο του 1967 σε μια υπέροχη έκθεση. Έναν ακόμα Μάιο, αυτή την φορά με υπέροχα σχήματα και χρώματα... και τώρα ήμουν απλά ένας φίλος και ένας θεατής. Απλά χρειαζόταν να κοιτάξει ο ένας τον άλλο και ξέραμε ολόκληρη την παράγραφο. Ήμουν περήφανος γι’ αυτόν και το ήξερε. Ο δρόμος προς τη δόξα ήταν ντυμένος με καθαρά πράσινα και κόκκινα και μπλε και πορτοκαλιά και λευκά. Ήταν ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι εξακολουθούσαμε να έχουμε μια επίδραση ο ένας στον άλλο... Ήταν Ιούλιος του 1967, τρεις μήνες μετά την έκθεση του Σάββα στο ξενοδοχείο Χίλτον. Τον είδα στον δρόμο αργά ένα βράδυ καθοδόν προς την ταβέρνα Απόφασις. Του είπα ότι ήθελα να καλέσω μερικούς φίλους για τα γενέθλιά μου στο στούντιό του στις 6 Ιουλίου το βράδυ. Όπως συνήθιζε να κάνει δεν απάντησε, σαν να έλεγε εντάξει, και συνέχισε λέγοντάς μου ότι εργάζεται πάνω σε μερικά νέα έργα με καινούργια σχήματα και χρώματα που δεν είχε χρησιμοποιήσει πριν. Μου είπε ότι ένα από αυτά δεν ήθελε να το εκθέσει επειδή ήταν πάρα πολύ φαλλικό (αν και του άρεσε, ωστόσο) και ήθελε να το κρατήσω ως δώρο για τα γενέθλιά μου. Πιστεύω ότι ήθελε να μου δωρίσει κάτι έτσι κι αλλιώς καθώς του είχα δώσει ένα πολύ καλό έργο μερικούς μήνες πριν. Είχα ήδη αγοράσει μερικά έργα του στο παρελθόν, έτσι κάτι τόσο εξαιρετικά July 1967 Nicosia New Shapes and Colour Savva explored his possibilities... mixed up his colours in a good way to come out as clear as crystal in May 1967 with a wonderful exhibition. Yet, another May this time with wonderful shapes and colours... and by then I were simply a friend and a viewer. We only needed to look at one another and we knew the whole paragraph. I was proud of him and he knew it. The road to glory was dressed in clear greens and reds and blues and oranges and whites. It was interesting, however, that we still had an effect on one another... It was July 1967, three months after Savva’s exhibition at Hilton hotel. I saw him in the street late one evening on his way to Apophasis tavern. I told him that I wanted to invite a few friends to his place for my birthday on the 6th evening. Being his usual self he didn’t reply as if he said ok and he tells me that he is working on a couple of new works with new shapes and colours that he did not use before. He said that one of them he did not want to exhibit because it was too phallic (although he liked it nevertheless) and he wanted me to keep it as a present for my birthday. I believe he wanted to give me something anyway as I had given him a very good picture few months back. I already had bought some of his work in the past so something so extremely minimal characterising that period made me ecstatic. The following day I went to his place at lunch time anxious and it was worth every second of waiting. The painting was way ahead