Glyn Hughes 1931 - 2014

260 σωστή κατεύθυνση. Ο Σάββα δημιούργησε ένα πολύ προσωπικό και συναισθηματικό έργο, χρησιμοποιώντας το δεύτερο αντικείμενο για να συμπληρώσει το readymade ( Αρ. 39 και 40 ). Το ονόμασε Άγιος Θεόδωρος Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΜΟΥ . O πίνακας ήταν σκοτεινός και δραματικός... σαν να πυροβολούσε κανείς κατευθείαν στα σωθικά του, ωθώντας την αλήθεια με το λευκό χρώμα να πηγαίνει γύρω από ένα φαύλο κύκλο... πνευματικό και υπαρξιακό... και έγινε πιστεύω ως άμεσο αποτέλεσμα του να έχει βάλει τον εαυτό του στην ιστορικά σημαντική θέση του να υπογράψει ένα readymade. O Σάββα ήταν εξαιρετικά ευαίσθητος σε κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες και ήταν αυτές οι στιγμές που είχαν δώσει την αφορμή για να δημιουργηθούν μεγάλα έργα τέχνης. Το να ξέρεις ιστορία της τέχνης είναι απολύτως υγιές, αρκεί ο καλλιτέχνης να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες αυτές με τον πιο αγνό και ειλικρινή τρόπο, όπως ταιριάζει καλύτερα στον ίδιο. «Ο Αθλητής» Φθάνοντας στο χωριό, στα μέσα του Μάη του 1962, παρατηρήσαμε ότι γίνονταν αγώνες στο σχολείο. Αυτό με ενέπνευσε να αρχίσω ένα έργο με άμμο και μπογιά την ώρα του γεύματος. Το έργο ήταν παραστατικό ( Αρ. 40 ). Ο Σάββα το είχε δει και το βράδυ στο στούντιό του ( Αρ. 41 ) εργάστηκε πάνω σε ένα εντελώς αφηρημένο έργο με άμμο, σακούλες και μπογιά ( Αρ. 41 ). Το ονόμασε O Aθλητής και το γεγονός αυτό πυροδότησε μια συζήτηση μεταξύ μας. Εγώ είχα δει τον πραγματικό αθλητή, αλλά ο Σάββα είχε δει τον πίνακά μου. Κοιτάξαμε και τα δύο έργα highly personal and emotional picture using the second object to complement the readymade ( Νοs. 39 and 40 ). He called it Ayios Theodoros Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΜΟΥ . The painting was dark and dramatic... as if shooting oneself straight to his insides pushing the truth in white to go round in a vicious circle... spiritual and existential... and it was made I believe as a direct result of having placed himself into the historically significant position of signing a readymade. Savva was extremely sensitive to certain actions and those were the moments that had given rise to great works of art. Knowing art history is absolutely healthy as long as the artist can utilize the information to its purest and most honest dimension and direction to oneself. “The Athlete” In the mid of May 1962, arriving at the village, we noticed that there were games at the school. I was inspired to work on a painting with sand and paint at lunch time. The picture was figurative ( No. 40 ). Savva had seen it and in the evening at his studio ( No. 41 ) he worked on a totally abstract picture with sand, “saccules” (sacks) and paint ( No. 41 ). He called it The Athlete as well and this fact triggered a conversation amongst us. I had seen the actual athlete but Savva had seen my painting. We looked at both works for a long time thinking