Glyn Hughes 1931 - 2014

253 Μάιος 1962 Γκαλερί Απόφασις (οδός Απόλλωνος) Ο Μάιος του 1962 ήταν η πιο δημιουργική περίοδος της καριέρας μου. Πιστεύω ότι ήταν το ίδιο και για τον Σάββα. Πέρασα από το στούντιό του και τον ρώτησα αν ήθελε να πάει μαζί μου στην ύπαιθρο. Ήταν λίγο μετά την έκθεσή του στην Πάφο. Ήταν, ως συνήθως, ευχάριστος και γεμάτος ενέργεια. «Ήλθε η ώρα να απελευθερωθούμε και να αναπνεύσουμε το οξυγόνο από τα χρώματα της φύσης», είπε, και ενστερνίστηκε την ιδέα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Συνήθιζε να εκφράζεται με έναν διαφορετικό τρόπο μαζί μου και αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για την ειδική σχέση μας. Υπήρχε πάντα κάτι πιο φιλοσοφικό όταν επικοινωνούσαμε και ήταν σχεδόν πάντα για την Τέχνη. Νόμιζες πως ήταν καλοκαίρι, αλλά δεν ήταν ακόμη, και παρόλο που ήμασταν ευδιάθετοι, γινόμασταν όλο και πιο εσωστρεφείς ...έτσι κυριαρχούσε η σιωπή. Ήμασταν έτοιμοι να «δημιουργήσουμε». Σταματήσαμε σε διάφορα σημεία μέχρι που φτάσαμε στον Άγιο Θεόδωρο. Σταθμεύσαμε σε μια ταβέρνα έξω από το χωριό που την είχε ένας τύπος που λεγόταν Κώστας (αν θυμάμαι καλά) και η γυναίκα του... Τον γνώριζα καλά από προηγούμενες εξορμήσεις μου σε εκείνη την περιοχή και τον σύστησα στον Σάββα. Η ναΐφ τέχνη μπορεί να είναι απλή, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να είναι πολύ βαθιά και ειλικρινής και ο κύριος Κώστας είχε όλα εκείνα τα πράγματα που μας έκαναν να μείνουμε εκεί και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για τη δουλειά. Το φορτηγό του, γεμάτο δομικά υλικά, ήταν σταθμευμένο στο ύπαιθρο δίπλα από το μαγαζί και το σπίτι του. Υπήρχε ένα καφέ χωράφι May 1962 Apophasis Gallery (Apollo Street) May 1962 was the most creative period of my career. I believe it was so for Savva. I passed from his studio and asked him if he wanted to go with me to the countryside. It was just after his Paphos show. He was as usual pleasant and full of energy. “It’s time to free ourselves and breathe the oxygen of nature’s colours”, he said, and jumped into the idea without second thoughts. He used to express things in a different way with me and this is partly the reason for our special relationship. There was always something more on the philosophical side when we were communicating and it was almost always about Art. It felt like summer, but it was not yet and our mood, although highly spirited, was introverting even more ...so silence was predominating. We were ready to “give birth”. We stopped in various places until we reached Ayios Theodoros. We parked at a “taverna” outside the village run by a character called Kostas (if I remember correctly) and his wife... I knew him well from previous expeditions to that area and I introduced him to Savva. Naïve art can be simple but it can also be very deep and honest and Mr Kostas had all those qualities that made us stay there and start to think about work. His truck, full of construction materials, was parked in nature next to his shop and his house. There was a brown field full of olive trees and to our surprise a natural (or artificial) pond nearby. The water was stimulating and giving life to the scenery.