Glyn Hughes 1931 - 2014

238 1959 Αγγλική Σχολή Λευκωσία Ήταν Οκτώβριος του 1959 στη Λευκωσία. Ο Σάββα άρχισε να διδάσκει στην Αγγλική Σχολή... για μια στιγμή σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να το κάνει... Αυτή ήταν η χρονιά που γνωριστήκαμε. Αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι είχαμε κοινά όνειρα και οράματα. Εγώ ήμουν ήδη δάσκαλος στο Junior School για πολλά χρόνια, αλλά τότε είχα ξεκινήσει τη διαδικασία για να φύγω (για διάφορους προσωπικούς λόγους) και ήμουν έτοιμος να αρχίσω να εργάζομαι στην Αγγλική Σχολή. Δεν ήξερα τον Σάββα πολύ καλά, αλλά ήξερα τον εαυτό μου, όντας ήδη ένας δάσκαλος με αυτοπεποίθηση, ότι αυτό το επάγγελμα δεν είναι για όλους. Ένιωθα ότι ο Σάββα ήταν πάρα πολύ μοναχικός σε σχέση με την τέχνη και ανησυχούσα πώς θα τα έβγαζε πέρα στην τάξη. Πέρασα σκόπιμα από την τάξη του. Όλα τα παράθυρα ήταν ανοιχτά, καθώς και η πόρτα. Όλοι οι μαθητές είχαν συγκεντρωθεί στη μέση του δωματίου κοιτάζοντας κάποιον που καθόταν σε μια μικρή καρέκλα και ζωγράφιζε μια νεκρή φύση με πιάτα, ποτήρια και ρόδια. Ο Σάββα ήταν απόλυτα απορροφημένος με το τελείωμα της νεκρής φύσης του Μεχμέτ Αλή που δεν είχε αντιληφθεί πως μπήκα στην αίθουσα. Με το κτύπημα του κουδουνιού η τάξη άδειασε, ενώ ο Σάββα έβαζε ημερομηνία στη μελέτη. Περάσαμε την ώρα του γεύματος στην τάξη, συζητώντας για τη ζωή στη Λευκωσία στα τέλη της δεκαετίας του 1950, τον ρόλο του ως δάσκαλος και τα προσόντα που πρέπει να έχει 1959 English School Nicosia It was October 1959 in Nicosia. Savva started to teach at the English School... he thought for a moment that he could... That was the year we met. We started to realize that we shared common dreams and visions. I was already a teacher for many years at the Junior School but by then I was on my way out (for various personal reasons) and I was about to start working at the English School. I did not know Savva very well, but I knew myself being a confident teacher by then that this profession is not for everyone. I felt that Savva was too much of a loner art-wise so I was worried how he would cope in class. I passed purposefully from his classroom. All the windows were open as well as the door. All the students were gathered in the middle of the room overlooking someone sitting on a small chair and drawing a still life with plates, glasses and pomegranates. Savva was absolutely absorbed with the finishing of Mehmetali’s still life that he did not notice me entering the room. The school bell emptied the classroom while Savva was dating the study. We spent lunch time in class discussing life in Nicosia in the late fifties, his role as a teacher and the qualities a teacher must have in order for the job to be done well, but at the same time not to suppress the giver. The mixed nationalities and the politics of the school and the country were also in the agenda... If only I had a tape recorder...