Glyn Hughes 1931 - 2014

228 1954–1955 Nicosia Savva was already in Nicosia for a year. He felt the colours of Cyprus and started to look at the place as an adult revisiting one’s place of birth. I remember Savva telling me that he was going round the villages in 1954–1955 making sketches of interesting views and that he was working on them the same evening in colour in the studio while the view still held all the ingredients of freshness that stimulated his senses at the moment of deciding that a view should be brought to still. I bought a painting of a Cyprus scene by Savva, dated 1955, in the very early sixties just before establishing the Apophasis Gallery ( No. 1 ). It was a very pleasant view to live with... and this is one of the reasons for art- making... to make people feel good being around it. This painting was never exhibited as it was reserved, however, the person never turned up. I had seen it when I met him in 1959 but I could not afford it. When I sold a large picture to a Larnaca collector for eighteen pounds, I gave Savva the eight for it. I am a collector by nature and Savva’s work became one of my interests. I had already started to see his progress to total abstraction and I knew (leaving the fact that he was an extremely talented painter) that I was clearly dealing intellectually with a very advanced mind and soul. Therefore, collection-wise an early picture by Savva was making a lot of sense. 1954–1955 Λευκωσία Ο Σάββα ήταν ήδη στη Λευκωσία για έναν χρόνο. Ένιωσε τα χρώματα της Κύπρου και άρχισε να κοιτάζει τον χώρο ως ενήλικας που ξαναεπισκέπτεται τον τόπο που γεννήθηκε. Θυμάμαι τον Σάββα που μου έλεγε ότι γύριζε τα χωριά το 1954–1955 σκιτσάροντας ενδιαφέροντα τοπία, και ότι τα επεξεργαζόταν στο στούντιό του το ίδιο βράδυ χρησιμοποιώντας χρώμα, όταν η θέα εξακολουθούσε ακόμη να έχει όλα τα συστατικά της φρεσκάδας που τόνωνε τις αισθήσεις του τη στιγμή εκείνη που αποφάσιζε ότι αυτό που έβλεπε έπρεπε να «παγώσει». Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, λίγο πριν την ίδρυση της γκαλερί Απόφασις, αγόρασα έναν πίνακα του Σάββα που απεικόνιζε μια άποψη της Κύπρου, με χρονολογία 1955 ( Αρ. 1 ). Ήταν ένα πολύ ευχάριστο τοπίο για να ζει κανείς μαζί του... και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους γίνεται η τέχνη... να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται καλά όταν βρίσκονται κοντά της. Το έργο αυτό δεν εκτέθηκε ποτέ καθώς είχε προκρατηθεί, όμως το άτομο που το κράτησε δεν εμφανίστηκε ποτέ. Το είχα δει όταν τον γνώρισα το 1959, αλλά δεν είχα τα χρήματα να το αγοράσω. Όταν πούλησα έναν μεγάλο πίνακά μου σε έναν συλλέκτη στη Λάρνακα για δεκαοκτώ λίρες, έδωσα στον Σάββα τις οκτώ για το συγκεκριμένο έργο. Είμαι συλλέκτης από τη φύση μου και η δουλειά του Σάββα έγινε ένα από τα ενδιαφέροντά μου. Είχα ήδη αρχίσει να βλέπω την πρόοδό του προς την ολική αφαίρεση και ήξερα (πέραν του γεγονότος ότι ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ζωγράφος) ότι σαφώς είχα να κάνω με έναν πνευματικά και συναισθηματικά προχωρημένο άνθρωπο. Ως εκ τούτου, σκεφτόμενος ως συλλέκτης, ένα πρώιμο έργο του Σάββα είχε πολύ νόημα.