Glyn Hughes 1931 - 2014

144 Μετά τις πολιτικές ταραχές στην Κύπρο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Γκλυν Χιουζ κατέληξε να διδάσκει με μειωμένο ωράριο. Μετακόμισε σε ένα πολύ όμορφο παραδοσιακό σπίτι (το ενοίκιο ήταν χαμηλό εκείνη την περίοδο) και για να τα βγάλει πέρα ​έγραφε κριτικές κινηματογράφου για την αγγλόφωνη εφημερίδα Cyprus Mail , εκφωνούσε το δελτίο ειδήσεων και μιλούσε για τέχνη στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ. Ο Γκλυν έλεγε πως καθώς επέστρεφε στο σπίτι του μετά από μια διάλεξη του Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλερ (διάσημου εφευρέτη και οραματιστή του 20ού αιώνα), που παρακολούθησε στα τέλη της άνοιξης του 1971, σκεφτόταν συνεχώς τη λέξη «συνέργεια». Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από χάπενινγκ στο στούντιό του: Συνέργεια Ένα: Το Άσπρο δωμάτιο [καλοκαίρι του 1971], ΣυνέργειαΔύο: Κατράς (Πίσσα –Ρύπανση) [καλοκαίρι του 1972], Συνέργεια Τρία: Ο δρόμος προς την Αμμόχωστο [καλοκαίρι του 1973]. Οι Συνέργειες περιελάμβαναν εγκαταστάσεις, πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες και ήχο. Επιπλέον, εξελίχθηκαν σε πειραματικό θέατρο: Τα Τραγούδια της Μπερναντέτ (βασισμένα στη Ματωμένη Κυριακή ), O Λευκός Χορός (που περιόδευσε το νησί) και το Humble Goat Show ( Η παράσταση της ταπεινής κατσίκας ). ΗΣυνέργεια Τέσσερα, που ήταν προγραμματισμένη για το 1974, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ εξαιτίας του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε λίγες μέρες μετά. Το 1973, ο Γκλυν επινόησε επίσης ένα δρώμενο για το κλείσιμο της γκαλερί Pisces στην Αμμόχωστο. Το ονόμασε Μαύρο Καμβά και αναφερόταν στη ματαιότητα του να έχει κανείς φιλοδοξίες σε ένα μικρό νησί. ΟΓκλυνσυνέχισεναζωγραφίζει και κατά τηδιάρκεια του1974. Δημιούργησε επίσης με την τεχνική του μπατίκ μια σειρά έργων που βασίζεται στο Κυπριακό Συλλαβάριο, ένα σύστημα γραφής της Εποχής του Σιδήρου, που χρησιμοποιήθηκε μόνο στην Κύπρο, και το οποίο βρέθηκε σε επιγραφές σε αρχαιολογικούς χώρους του νησιού. Ένας φοιτητής της Αγγλικής Σχολής, ο Μίλτος Κυπριανού, του οποίου ο αδελφός είχε σκοτωθεί από πυροβολισμό, έγραψε μια «παραβολή» με τον τίτλο Wormer and the Lord , που μιλούσε για κάποιον που κατέλαβε μια χώρα. Ο Γκλυν αναπαράστησε την «παραβολή» αυτή σε μπατίκ χρησιμοποιώντας αφηρημένες μορφές που βασίζονταν στο Συλλαβάριο. Η σειρά συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος και της εισβολής. Ο Γκλυν είδε από το στούντιό του τα αλεξίπτωτα που εμφανίζονται στη σειρά να προσγειώνονται την αυγή και, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, «η εικόνα τους εντάχθηκε στα ιδεογράμματα του Συλλαβάριου τόσο αρμονικά, όσο και οι νάρκισσοι σε ένα ποίημα». Μια από τις περιπτώσεις που «είναι εκεί, χωρίς όμως να έχουν πολιτική χροιά». Το 1975, μια έκθεση της σειράς αυτών των μπατίκ εγκαινιάστηκε από τον Γλαύκο Κληρίδη. Δρώμενα, Συνέργειες και το 1974 [1970–1994]