Αγρότης, τεύχος 476

A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 1 9 / T E Υ Χ Ο Σ 4 7 6 56 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ σιτηρών, ενώπιον εντεταλμένων από την Κυβέρνηση υπαλλήλων και στην εις είδος πληρωμή των οφειλών που αναλογούσαν. Μετά τη διαδικασία του λιχνίσματος (ανέμισμα), για να αποφευχθεί η «παράνομη» αποκομιδή μέρους της σοδειάς πριν την καταβολή της «δεκατείας», ο σωρός των σιτηρών σφραγιζόταν από τον «κορτζιή» με ειδική ξύλινη σφραγίδα, γνωστή ως «βούλλα(ν)». Η μέτρηση των σιτηρών γινόταν σε ορισμένη από τις Αρχές ημερομηνία, παρουσία του «κιλετζιή», υπεύθυνου για τη διεξαγωγή της διαδικασίας, του «κορτζιή» και του επόπτη «μεμ(μ)ούρη». Ως μέτρο όγκου χρησιμοποιούνταν το «κοίλο» ή «αμπούστα», κυλινδρικό δοχείο χωρητικότητας οκτώ έως δώδεκα οκάδων, ανάλογα με το είδος των σιτηρών. Για κάθε δέκα «αμπούστες» που μετρούνταν, μία έμπαινε σε ξεχωριστό σάκο που σφραγιζόταν από τον φοροεισπράκτορα. Συχνά, στη διαδικασία εμπλεκόταν και ένας τέταρτος αξιωματούχος, ο «ναζίρης», υπεύθυνος για όλη την επαρχία, που πραγματοποιούσε αιφνιδιαστικούς ελέγχους για την τήρηση των κανονισμών. Εκτός από την καταβολή του φόρου, ο παραγωγός αναλάμβανε και τα έξοδα μεταφοράς της δεκάτης, αλλά και τα έξοδα διαμονής και μετακίνησης των υπαλλήλων της Κυβέρνησης. Η συγκομιδή της σοδιάς ολοκληρωνόταν με τη μεταφορά του καρπού στην κατοικία και έκλεινε, όπως οι περισσότερες γεωργικές εργασίες, με την παράθεση γεύματος από τον ιδιοκτήτη, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, προς τους βοηθούς και συμπαραστάτες στο δύσκολο έργο του, αλλά κυρίως προς τον Θεό που, σύμφωνα με τη λαϊκή πίστη, είχε εξασφαλίσει τα μέσα για την επιβίωση της οικογένειας. Πηγή: Δόξα Αποστόλου, Η παραδοσιακή καλλιέργεια των σιτηρών στην Κύπρο, Γραφείο Τύπου και πληροφοριών, 332/2012. «κορτζιής» , ο εντεταλμένος από τη Διοίκηση εκτιμητής. Οι πληροφορίες σχετικά με τον υπάλληλο που σφράγιζε τον σωρό και παρίστατο στη διαδικασία του αλωνίσματος είναι αρκετά συγκεχυμένες. Σε αρκετές πηγές αναφέρεται πως το πρόσωπο αυτό ήταν ο «μεμ(μ)ούρης».