Εθνική Φρουρά & Ιστορία, τεύχος 43ο

ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΕΤΑΙΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ; Ανδρέα Π. Χαραλάμπους, Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού «Εις τη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν διαρκείς αντιπαλότητες ούτε διαρκείς φιλίες. Υπάρχουν αποκλειστικώς και μόνο διαρκή συμφέροντα», Sir Henry John Temple, πρωθυπουργός της Αγγλίας στα μέσα του 19 ου αιώνα. Εισαγωγή Η «Διπλωματία 1,2 » , ενός κράτους, δηλαδή οι χειρισμοί των διεθνών σχέσεων και του διαλόγου με άλλα διεθνή υποκείμενα, η διεθνής πολιτική ως μέσο στην υπηρεσία της επιβίωσης και των στόχων που θέτει, είναι κεφαλαιώδης παράγοντας ισχύος και ασφάλειας του κράτους αυτού. Είναι φανερό, και από την πρόσφατη ακόμα εμπειρία στην εγγύς περιοχή (Ανατολική Μεσόγειος - Μέση Ανατολή), ότι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ένα κράτος οφείλει να έχει «ισχύ 3 », να προβάλλει τις θέσεις του, να προασπίζει τα συμφέροντά του και να προστατεύει την εθνική κυριαρχία και την ακεραιότητά του έναντι κάθε αιφνιδιασμού. Η ανάγκη εφαρμογής μιας σταθερής μακροπρόθεσμης εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και η δημιουργία διακρατικών συνεργασιών, σε στρατηγικής σημασίας συμφέροντα, αποδεικνύονται σε σημαντικούς παράγοντες της εθνικής ακεραιότητας, ισχύος, στρατιωτικής αποτροπής μιας χώρας και είναι εξίσου σημαντικοί όπως σειρά άλλων παραγόντων, οι οποίοι συντελούν στην αύξηση της οικονομικής και τεχνολογικής βαρύτητας μιας χώρας. Σύμφωνα με τον Kenneth Waltz 4 και τη ρεαλιστική θεωρία στις διεθνείς σχέσεις, 61 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 43 Ο ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2019 1. Διπλωματία ονομάζεται η τέχνη και πρακτική της διεξαγωγής διαπραγματεύσεων μεταξύ εκπροσώπων ομάδων ή κρατών. Συνήθως αναφέρεται στη διεθνή διπλωματία, τη διεξαγωγή δηλαδή διεθνών σχέσεων μέσω της αλληλεπίδρασης επαγγελματιών διπλωματών σχετικά με θέματα που αφορούν την ειρήνη, το εμπόριο, τον πόλεμο, την οικονομία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε λιγότερο επίσημο ή κοινωνικό επίπεδο η διπλωματία είναι η απόπειρα απόκτησης στρατηγικού πλεονεκτήματος ή εύρεσης κοινά αποδεκτών λύσεων σε μια κοινή πρόκληση, μέσω της παράθεσης επιχειρημάτων και δηλώσεων με ήπιο και ευγενικό τρόπο, χωρίς διαπληκτισμούς. https://el.wikipedia.org/wiki 2. Κλής, Η. (Πρέσβης ε.τ., 2016), Η Διπλωματία ως Συντελεστής Ισχύος. 3. Κλής, Η. (Πρέσβης ε.τ., 2016), Η Διπλωματία ως Συντελεστής Ισχύος. 4. Πλατιάς, Α.(2010), Εισαγωγή, Θεωρία διεθνούς πολιτικής, (K. Waltz), Εκδόσεις Ποιότητα, Αθήνα.