Εθνική Φρουρά & Ιστορία, τεύχος 43ο

κυρίως για διπλωματικές συμφωνίες 2 . Η επίσημη εθιμοτυπία έχει μια ιδιαίτερη λειτουργική σημασία. Δεν είναι απλά τύποι χωρίς περιεχόμενο, αποτελεί δε έναν από τους βασικούς πυλώνες για τη διευκόλυνση του έργου στην εφαρμογή της πολιτικής ενός κράτους ή οργανισμού. Ιστορία εθιμοτυπίας - πρωτοκόλλου Ανατρέχοντας στην ιστορία, διαπιστώνουμε ότι εθιμοτυπικοί κανόνες και πρακτικές εφαρμόζονταν από τα αρχαία χρόνια. Από την αρχαία Αίγυπτο στην αρχαία Ελλάδα, από τον Μέγα Αλέξανδρο και το Βυζάντιο, η σημασία και εφαρμογή των εθιμοτυπικών κανόνων αποτελούσαν παράδοση και καταδείκνυαν ένα είδος ανωτερότητας. Πολλές πληροφορίες αντλούμε από το σύγγραμμα του Κωνσταντίνου VII του Πορφυρογέννητου «Περί Βασιλείου Τάξεως» , το οποίο αποτελεί τη βασική πηγή των ιστορικών σχετικά με το πολύπλοκο και βαρύ πρωτόκολλο που ακολουθούσαν οι Βυζαντινοί αξιωματούχοι και κυρίως η αυτοκρατορική οικογένεια. Η επίδοση τιμητικών τίτλων αποτελούσε το μέσο με το οποίο ο αυτοκράτορας εξέφραζε την εκτίμηση και την ευαρέσκειά του προς τους υπηκόους του. Η κορωνίδα των αυτοκρατορικών τελετών κατά το επίσημο πρωτόκολλο ήταν η στέψη του αυτοκράτορα, μια τελετή που είχε έντονο το στρατιωτικό στοιχείο. Η αυτοκρατορική ακρόαση αποτελούσε την ύψιστη τιμή, κυρίως στις περιπτώσεις ξένων απεσταλμένων και λάμβανε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, που σκοπό είχε να εντυπωσιάσει. Ο αυτοκράτορας, φέροντας τη στολή του, ανυψωνόταν με μηχανικά μέσα, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τονίσει την υπεροχή του έναντι των ξένων. Καθώς το κέντρο του πολιτισμένου κόσμου θεωρείτο το Βυζάντιο, από τη βυζαντινή εθιμοτυπία και τα τελετουργικά που εφαρμόζονταν επηρεάστηκαν στη συνέχεια η Ρωσία, η Δυτική Ευρώπη, ακόμη και οι Τούρκοι σουλτάνοι την περίοδο κυρίως του 17 ου αιώνα, όποτε και προσάρμοσαν τις δικές τους τελετές, έχοντας ως βάση το βυζαντινό πρωτόκολλο. Μέχρι τις αρχές του 18 ου αιώνα η έλλειψη κανόνων για τα θέματα προβαδίσματος και εθιμοτυπίας δημιουργούσαν συνεχείς τριβές και κρίσεις ανάμεσα στους πρέσβεις και τις ακολουθίες τους, στην προσπάθεια αυτών να κερδίσουν την εύνοια του βασιλιά ή ηγεμόνα στον οποίο ήταν διαπιστευμένοι. Στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815 έλαβαν τέλος οι τριβές και οι κρίσεις με τη συμφωνημένη διευθέτηση του θέματος του προβαδίσματος. 44 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 43 Ο ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2019 2. Χαράλαμπος Ε. Κόρακας, Εθιμοτυπία Διεθνών Σχέσεων, 2005.