Εθνική Φρουρά & Ιστορία, τεύχος 43ο

κυβέρνησης, να προτρέψουν την ένταξη της Κύπρου στη βορειοατλαντική συμμαχία, συνέβη με την άδεια ή/ και την υπερατλαντική ενθάρρυνση: το διάστημα μέχρι την υπογραφή των συμφωνιών που ρύθμιζαν τα των βρετανικών βάσεων, μάλλον το State Dept αναζητούσε μία εφεδρική εναλλακτική οδό παραμονής των Αμερικανών στο νησί, αλλά και έναν μοχλό πίεσης προς το Λονδίνο, προκειμένου οι υπό σύναψη συμφωνίες να συνδυαστούν με διαβαθμισμένες αντίστοιχες (διακρατικές, μεταξύ ΗΒ και ΗΠΑ), που να προνοούν επίσης για τη νομότυπη παραμονή των εγκαταστάσεων αμερικανικών συμφερόντων. Ούτως ή άλλως, υπό το πρίσμα της κατάρρευσης των ελληνοβρετανικών δεσμών και της επιφυλακτικότητας της Άγκυρας απέναντι στις προθέσεις (αλλά και τις δυνατότητες πια) του Λονδίνου, η προθυμία αντικατάστασης του ΗΒ απ’ το ΝΑΤΟ ως υποκειμένου της στρατιωτικής εκμετάλλευσης του νησιού κάθε άλλο παρά δυσεύρετη ύλη ήταν τη στιγμή εκείνη. Σε ό,τι αφορούσε πάντως την ενδεχόμενη ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, αξίζει να σημειωθεί ότι στο αμερικανικής προέλευσης τεκμήριο θεμελιώδους πολιτικής που περιλαμβάνεται στις δημοσιευμένες σειρές των FRUS (το NSC 6003 της 9 ης Φεβρουαρίου 1960) οι 3 επίμαχες γραμμές του κειμένου (σημείο «19», σ 825) δεν έχουν αποχαρακτηριστεί. Αυτό το σημείο σχετίζεται πιθανότατα με τη διαπίστωση ότι το διάστημα μεταξύ Νοεμβρίου 1959 και Φεβρουαρίου 1960 αναδύθηκε (πρόσκαιρα) και πάλι κάποια τάση μεταξύ των Αμερικανών ληπτών αποφάσεων που συμμετείχαν στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας να υποστηριχθεί η ταχύτερη δυνατή ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. 33 ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΟΠΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ (1959 - 1969)