Εθνική Φρουρά & Ιστορία, τεύχος 43ο

ασχολήθηκε με επιστημονικές εργασίες του κλάδου του αλλά και με τοπικά θέματα της Κέρκυρας. Τον Ιανουάριο του 1809 εγκατέλειψε την πατρίδα του, αφού δέχθηκε πρόσκληση να προσληφθεί ως αυλικός σύμβουλος στο υπουργείο εξωτερικών της Ρωσίας. Το 1811 μετέβη στη Βιέννη, στην εκεί ρωσική πρεσβεία, όπου και ασχολήθηκε με ζητήματα που αφορούσαν τη νοτιοανατολική Ευρώπη. Κατά τα χρόνια 1811 έως 1813 εργάστηκε σε διάφορες διπλωματικές θέσεις ξεδιπλώνοντας τα προσόντα του. Ως αναγνώριση της ικανότητάς του διορίστηκε στο διπλωματικό γραφείο του αρχιστρατήγου του ρωσικού στρατού. Τον Νοέμβριο του 1813 του ανατέθηκε η λύση του περίπλοκου ζητήματος της Ελβετίας. Ο Ι. Καποδίστριας έμεινε ως τα μέσα του 1814 στη Ζυρίχη και εξετέλεσε με επιτυχία την αποστολή του, θεμελιώνοντας το ομοσπονδιακό σύστημα της χώρας σε δημοκρατικές αξίες αλλά και κατοχυρώνοντας την ουδετερότητά της. Γι’ αυτό τον λόγο οι Ελβετοί και ιδιαίτερα τα γαλλόφωνα καντόνια τον τίμησαν ονομάζοντας τον επίτιμο πολίτη τους. Η επίλυση αυτού του θέματος ήταν η πρώτη προβολή του Έλληνα διπλωμάτη στην πανευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Η διπλωματική επιτυχία του Καποδίστρια τον έφερε στο συνέδριο της Βιέννης (κατόπιν διαταγής του ίδιου του τσάρου), ως κύριο μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας. Στα επόμενα χρόνια έως και το 1822 συμμετείχε και σε άλλες διπλωματικές επιτυχίες και συνεννοήσεις, ενώ απέκτησε πολλούς φίλους - υποστηρικτές αλλά και σημαντικούς αντιπάλους (όπως ο Αυστριακός Μέτερνιχ). Στον κολοφώνα της διπλωματικής του πορείας διορίστηκε από το 1816 έως το 1822 υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας από τον Τσάρο Αλέξανδρο. Μεταξύ των άλλων, απέδειξε τη διπλωματική του δεινότητα κατά την υποδειγματική οργάνωση της Βεσσαραβίας (εσωτερική οργάνωση και κοινωνικοί θεσμοί) κατόπιν ανάθεσης του θέματος σ’ αυτόν πάλι από τον ίδιο τον τσάρο. Δυστυχώς οι σχέσεις των δυο ανδρών πέρασαν διακυμάνσεις και αρκετές εντάσεις, αφού ο Τσάρος λόγω των επαναστατικών κινημάτων και της σημαντικής επιρροής του Αυστριακού πρωθυπουργού Μέττερνιχ επέδειξε λίαν συντηρητική συμπεριφορά στην αντιμετώπιση ευρωπαϊκών πολιτικών προβλημάτων, κάτι που μεταξύ των άλλων δυσχέρανε την επανάσταση των Ελλήνων στη Μολδοβλαχία αρχικά και κατόπιν στην ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ έφερε σε πολύ δύσκολή θέση τον Ι. Καποδίστρια. Παρόλα αυτά, η ενασχόλησή του ως Ρώσος υπουργός Εξωτερικών με το Ελληνικό ζήτημα ήταν πάντα συνεχής, ειδικά μετά την έναρξη της επανάστασης. Επηρεασμένος από τη γενικότερη κατάσταση και με ακέραιο τον πατριωτισμό του, ο μελλοντικός Κυβερνήτης τον Αύγουστο του 1822 εγκατέλειψε την Ρωσία, αφού πρώτα παραιτήθηκε από υπουργός και εγκαταστάθηκε στην Γενεύη. Είχε προηγηθεί η άρνηση της μύησής του στη Φιλική Εταιρεία και της ανάληψης της ηγε- σίας της. Έως το 1827 διέμενε στην Γενεύη, αλλά ακόμη και από την Ελβετική πόλη μπόρεσε και προσέφερε σημαντική βοήθεια στον αγώνα των υπόδουλων αδελφών 100 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 43 Ο ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2019