Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Φλαµούδι Το Φλαµούδι είναι κτισµένο στους βόρειους πρόποδες του ανατολικού τµήµατος της οροσειράς του Πενταδακτύλου, σε µέσο υψόµετρο 170 µέτρων και απέχει από τη θάλασσα γύρω στα δυο χιλιόµετρα. Βρίσκεται σε απόσταση 32 χιλιοµέτρων βόρεια της πόλης της Αµµοχώστου, κοντά στον ∆αυλό, την Ακανθού και τα Άρδανα. Η θέση του είναι αµφιθεατρική. Το 1973 είχε 350 κατοίκους περίπου. Ο Πολιούχος Άγιος του χωριού είναι ο Άγιος Γεώργιος. Από τις αρχαιολογικές επισκοπήσεις που έγιναν έως τώρα εντοπίστηκε πληθώρα διάσπαρτων αρχαιολογικών καταλοίπων, τα οποία ανήκουν σε διάφορες περιόδους. Κάποια από αυτά µαρτυρούν ότι κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού (1900-1650 π.Χ.) και συνεχίστηκε σε µεγαλύτερη έκταση κατά την Ύστερη Εποχή (1650-1050 π.Χ.). Όµως, πιο εµφανή είναι τα κατάλοιπα από την Αρχαϊκή Περίοδο και µετά: Κυπροκλασσική, Ελληνιστική, Ρωµαϊκή, Βυζαντινή. Η Βυζαντινή περίοδος, ιδιαίτερα, έχει αφήσει αρκετά κατάλοιπα µε κεντρικό οικισµό εκείνο της Μελίσσας. Οι µαρτυρίες αυτές ενισχύονται και από τις µικρής κλίµακας ανασκαφές που έγιναν µεταξύ του 1970 και 1974 από την αµερικανική αρχαιολογική αποστολή του αµερικανικού πανεπιστηµίου Columbia στις τοποθεσίες Βουνάρι και Μελίσσα. Ο αρχαιολογικός χώρος Μελίσσα χρονολογείται από τη Μέση Εποχή του Χαλκού, ενώ εκείνος στο Βουνάρι χρονολογείται από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού και συνέχισαν κατά την Κυπροαρχαϊκή-Ρωµαϊκή Εποχή, 1900 π.Χ. έως 335 µ.Χ. Κατατέθηκαν διάφορες υποθέσεις για την προέλευση του ονόµατος του χωριού, ωστόσο η πιθανότερη είναι ότι το όνοµα προέρχεται από το λατινικό επίθετο flammidus-um (αρσενικό και ουδέτερο) = φλεγόµενος, γεν. flammidi = του φλεγόµενου > flammudi > Flamudi > Φλαµούδι ή το λατινικό flammatus (γεν. flammati) = φλεγόµενος, φλογερός. Έτσι, η ονοµασία του χωριού ή του φέουδου µετεξελίχθηκε από τους ντόπιους στη µονολεκτική ονοµασία Flamudi > Φλαµούδι. Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες 81