Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Σύγκραση Η Σύγκραση είναι κτισµένη στην ανατολικότερη άκρη της Μεσαορίας, στον δρόµο από τη Λευκωσία προς τον Απόστολο Ανδρέα. Συνορεύει στα ανατολικά µε το Τρίκωµο, στα νότια µε τον Άγιο Γεώργιο Σπαθαρικού, στα δυτικά µε το Λάπαθος και βόρεια µε τον Άγιο Ιάκωβο. Η Σύγκραση πήρε το όνοµά της πιθανότατα λόγω της διαµόρφωσης του εδάφους, όπου παρατηρείται µια ανάµειξη - κράµα εδαφών, ασβεστολιθικά προς τον Πενταδάκτυλο, αµµώδη στον κάµπο και πετρώδη στο οροπέδιο (σύγκραση: ανάµειξη, ανακάτεµα). Μέχρι το 1974 ήταν µεικτό χωριό και σε αυτό κατοικούσαν 200 περίπου Ελληνοκύπριοι και 100 Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι ασχολούνταν κυρίως µε την γεωργία και την κτηνοτροφία. Στα βόρεια του χωριού βρίσκεται ο υδατοφράκτης της Σύγκρασης, η χαβούζα, που κτίστηκε το 1900 και µε το νερό του αρδευόταν η περιοχή. Εκεί είχαν φυτευθεί κυπαρίσσια απεικονίζοντας το σχήµα της Κύπρου. Κύρια εκκλησία του χωριού είναι ο βυζαντινός ναός του Αγίου Προκοπίου, που αποτελεί σηµαντικότατο µνηµείο και ανάγεται στον 10ο αιώνα. Κάθε χρόνο στις 8 Ιουλίου οργανωνόταν πολύ µεγάλη εµποροπανήγυρη. Στη Σύγκραση σώζονται τα ερείπια του γοτθικού ναού του Αγίου Νικολάου. Άλλοι ναοί είναι της Παναγίας της Αφέντρικας, των Αγίων Τριών Παίδων και της Αγίας Παρασκευής. Στο δηµοτικό σχολείο της Σύγκρασης που λειτουργούσε µέχρι το 1974, υπηρέτησαν καταξιωµένοι εκπαιδευτικοί, όπως ο Λουκής Ακρίτας, ο οποίος εµπνεύστηκε από την αγροτική ζωή των κατοίκων και έγραψε το γνωστό µυθιστόρηµα «Ο Κάµπος». Οι Τούρκοι προχώρησαν στη διενέργεια γεωτρήσεων στη Σύγκραση το 2012 και το 2017 µε στόχο τον εντοπισµό φυσικού αερίου και πετρελαίου. Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες 77